Πέθανε στις 10 Μαΐου στην Αθήνα όπου διέμενε, ο συμπατριώτης μας Βασίλης Ιωάννου Καραμάνος και κηδεύτηκε την επομένη 11 Μαΐου, στο χωριό Φίλια Καλαβρύτων. Τον εκλιπόντα αποχαιρέτησε ο γιός του Ιωάννης Βασιλείου Καραμάνος, οποίος είπε τα εξής:
Σε δύσκολα για την Ελλάδα χρόνια, και συγκεκριμένα το έτος 1913 στο χωριό μας, από μία φτωχή οικογένεια, σε ένα αγροτόσπιτο, γεννήθηκε ένα υγιέστατο αγοράκι… Ήταν Καρπός του Γιάννη Καραμάνου και της Ελένης το γένος Τσερνοτόπουλου. Αργότερα στο νεογέννητο δόθηκε το όνομα Βασίλειος Ιωάννου Καραμάνος. Ο Βασίλης λοιπόν μεγάλωνε κάτω από σκληρές συνθήκες της εποχής εκείνης, όπως εξάλλου και οι άλλοι συγχωριανοί του.
Μαζί με τα άλλα του αδέρφια (γιατί η οικογένεια ήταν πολυμελής) από μικρός άρχισε να δουλεύει στις σκληρές δουλείες του χωριού, που τότε ήταν η γεωργία και η κτηνοτροφία, με πρωτόγονα μέσα. Ο Βασίλης σιγά – σιγά τράνεψε και έγινε δυνατός άντρας…! Γύρω στο 1934 εκλήθη να υπηρετήσει την πατρίδα. Πήγε στον ελληνικό στρατό και αφού τελείωσε τη θητεία του, ξαναγύρισε στις δουλείες του χωριού.
Σε ηλικία 28 ετών, με την ξαφνική εισβολή των Ιταλών στη χώρα μας, βρέθηκε μεταξύ των πρώτων στο μέτωπο και μάλιστα στην πρώτη γραμμή…! Κι όπως όλοι γνωρίζουμε τα λιοντάρια που ονομάζονταν Έλληνες, μόνον με λίγες γαλέτες και λίγο κονιάκ τις περισσότερες φορές, για να αντέξουν το κρύο και τα χιόνια, νίκησαν τον Ιταλικό Άξονα, ο οποίος υπερτερούσε σε στρατό και όπλα…! Όταν όμως μας επετέθη η Γερμανία, ο Ελληνικός στρατός διατάχθηκε να οπισθοχωρήσει… Ο διοικητής των Ελληνικών στρατευμάτων, προκειμένου να κερδίσει χρόνο ώστε ο πολλής στρατός να οπισθοχωρήσει, άφησε δύο άτομα Τάγμα Θανάτου (δηλαδή δύο άτομα ξεγραμμένα) και σαν πιο άξιους να καθυστερήσουν την επέλαση των εισβολέων, θεώρησε το Βασίλη Καραμάνο και το συμπολεμιστή του Ζαρογιάννη από την Κοζάνη. Η ελληνική εξυπνάδα και η λεβεντιά των δύο αυτών στρατιωτών, πραγματοποίησε το ακατόρθωτο!
Με τα πολυβόλα τους ανέβηκαν σε δύο αντικριστά λοφάκια και όταν ανάμεσα από αυτά, στη χαράδρα, άρχισαν να καταφθάνουν αρκετοί πάνοπλοι Ιταλοί, οι δύο Έλληνες κρυμμένοι πίσω από τους θάμνους έκαναν συνεχόμενα διαστραυτωτά πυρά. Οι Ιταλοί νομίζοντας ότι ήταν πολλής ο Ελληνικός στρατός, πέταξαν τα όπλα τους και σήκωσαν τα χέρια τους ψηλά, σε ένδειξη παράδοσης. Οι δύο Έλληνες κατέβηκαν κοντά στους αιχμαλώτους συνεχίζοντας να πυροβολούν! Κατόπιν τους διέταξαν να πετάξουν τους γεμιστήρες από τα όπλα τους και με τα χέρια στο σβέρκο, τους οδήγησαν προς την κατεύθυνση του όγκου του Ελληνικού στρατού, όπου και τους πρόφθασαν.
Με διαταγή του αξιωματικού ο στρατός παρουσίασε όπλα στου δύο ήρωες φαντάρους…! Με το κατόρθωμα τους αυτό τα δύο ελληνόπουλα, όχι μόνο γλίτωσαν τη ζωή τους, αλλά ωφέλησαν και την Πατρίδα διότι τους 720 Ιταλούς (τόσοι ήταν οι αιχμάλωτοι) ο στρατός μας τους αντάλλαξε με ισάριθμους Έλληνες αιχμαλώτους…! Αυτοί είναι οι αφανείς ήρωες που δυστυχώς το κράτος δεν αναγνώρισε ποτέ τον αλτρουισμό και η προσφορά τους.
Ο Βασίλης μέχρι τα βαθιά του γεράματα είχε κουράγιο και αστείρευτες ψυχικές δυνάμεις, δίνοντας στην οικογένεια του χρήσιμές συμβουλές και μαθήματα ζωής!
Γιάννης Βασ. Καραμάνος
Στοιχεία επικοινωνίας: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. , 6957157725
