ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟ ΖΟΛΙΟ ΚΙΟΥΡΙΑγαπημένε μου Ζολιό σου γράφω απ' τον Αη-Στράτη.Βρισκόμαστε εδώ πέρα κάπου τρεις χιλιάδεςάνθρωποι, απλοί σαν τα δέντρα μπροστά στον ήλιο.Άνθρωποι που δεν έχουμε άλλο κρίμα στο λαιμό μαςεξόν μονάχα που αγαπάμε, όπως και συ,τη λευτεριά και την ειρήνη.....................Μένουμε ώρεςνα συλλογιόμαστε τον κόσμο και τα βάσανά του,να συλλογιόμαστε ένα βιβλίο που απόμεινε μισοδιαβασμένο,ένα τραγούδι που κόπηκε στη μέση,ένα τραγούδι που δε γράφτηκε ποτέ!Έτσι τρυφερά να συλλογιόμαστε τον κόσμοκαι να θυμώνουμε φορές- φορές, που δεν μπορούμε να μισούμε όσους μας κάνουν κακό.Βλέπεις η Αγάπη, πάντοτε Ζολιό, βαραίνει πιο πολύ απ'το μίσος!Να χτίσουμε για κείνους που θάρθουν ένα καινούριο σπίτι με πολλά παράθυρα,να μη νυχτώνει από νωρίς η καρδιά των μανάδων,να μη κοιμούνται τα παιδιά κάθε βράδυ δίπλα στο θάνατο.Έτσι, αδέρφια μου, να μην υπάρχουν πια καμένα σπίτια, μα νάναι όλος ο κόσμος ένα σπίτι ασβεστωμένομε τη βούρτσα του ήλιου…Κι έτσι, αδέρφια μου, τούτο το σπίτινα το συγυρνάει μονάχαη Μάνα μας η λευτεριάκι η πρωτοθυγατέρα της η Ειρήνη!!! ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
