Το βράδυ της 25ης Ιανουαρίου 2015 ο ελληνικός λαός βρέθηκε στο Σύνταγμα, και με υψωμένες τις ελληνικές σημαίες, αλλά για πρώτη φορά και τις σημαίες με τα σφυροδρέπανα, πανηγύριζε για τη μεγάλη ανατροπή. Για μια ακόμη φορά πανηγύριζε για κάτι που πάραυτα ακυρώθηκε από τους σύγχρονους κοτζαμπάσηδες πολιτικούς, τον Τσίπρα, τον Σταθάκη, τον γόνο Τσακαλώτο και τους λοιπούς της παραδοσιακής πολιτικής συμμορίας.
Με τις ίδιες μεθόδους, που η ιστορία έχει διδάξει, πέταξαν στο καναβάτσο τους επικίνδυνους «τρομοκράτες», πρώην «συντρόφους», και με δεύτερες εκλογές/φάρσα ξεκαθάρισαν τα πράγματα: Ξαναβρέθηκαν μόνοι τους και ανενόχλητοι στην εξουσία. Η δουλεία συνεχίστηκε.
Ο ελληνικός λαός δεν βρέθηκε ποτέ στην εξουσία, αλλά ούτε και αντιπροσωπευτικά δεν μπόρεσε να γευτεί ίχνος δημοκρατίας. Αν ανατρέξουμε στην ιστορία, με μεγάλη μας λύπη διαπιστώνουμε ότι τα ίδια ακριβώς είχαν διαδραματιστεί και κατά τον μεγάλο ξεσηκωμό των Ελλήνων ενάντια στους κοτζαμπάσηδες και τους Τούρκους. Ίσως, η εξέγερση στρεφόταν πρωτίστως κατά των κοτζαμπάσηδων, που είχαν άμεση σχέση εξουσίας και καταπίεζαν περισσότερο (σαν τσιράκια) τους υπόδουλους Έλληνες παρά κατά της πύλης που, και μακρυά τους έπεφτε, και σε δεύτερο πλάνο φάνταζε.
Έχουν γραφτεί πολλά γι’ αυτή την υπόθεση. Ωστόσο, η ιστορία δεν περιορίζεται στα ελληνικά σύνορα, ενώ οι κάπηλοι των εξεγέρσεων υιοθετούν την ίδια συνταγή, όπως στην περίπτωση της Γαλλικής εξέγερσης και αλλού. Άλλοι «έβγαλαν το φίδι από την τρύπα» και άλλοι στρογγυλοκάθισαν στον θρόνο! Οι Στριγάδες, που με άνωθεν εντολή ανέλαβαν την εργολαβία τής προπαγάνδας και της παραχάραξης της ιστορίας, έκαναν το τόόόόόσο τόσο, έκαναν το άσπρο μαύρο, λέγοντας ότι όλα ξεκίνησαν προκατασκευασμένα. Όχι, αυτό δεν συνέβη ποτέ! Στην πορεία οι αητονύχηδες παίρνουν την μπουκιά από το στόμα των εξεγερμένων! Ας περιγράψουμε σε λίγες γραμμές αυτό που συνέβη στους εξεγερμένους Έλληνες του 1821, και πώς οι κοτζαμπάσηδες τους ακύρωσαν και ξαναπήραν την εξουσία.
Η εγκληματική οργάνωση 36 κοτζαμπάσηδων
Τι, όμως, να καταφέρουν μόνοι τους οι οπλαρχηγοί, όπως τους λέγανε, άντε από κοντά και τα παλληκάρια τους. Το μυστικό ήταν να μπουν στο παιχνίδι οι απλοί άνθρωποι, αγρότες και μαστοράτζες, από τη φτωχολογιά, από τη λαϊκιά τάξη. Το στοίχημα παιζόταν μ' αυτούς. Γι αυτό, δουλειά τής Φιλικής Εταιρείας ήταν να μπολιάσει με πατριωτισμό τους φουκαράδες, όχι τους καλοβολεμένους με τους αγάδες κοτζαμπάσηδες. Τους προύχοντες, που έτρεμαν μήπως χάσουν τα αυγά και τα πασχάλια, έτσι και επικρατήσει η Επανάσταση, κάτι τέτοιο φαινόταν εφιαλτικό. Η Επανάσταση έπρεπε να ελέγχεται από τους ίδιους.
Πώς εξελίχτηκαν τα πράγματα: Έκαναν γιουρούσια οι πεινασμένοι και αγράμματοι Έλληνες (οι «μορφωμένοι» είχαν ... μετακομίσει στην Ευρώπη) και όποιον πάρει ο χάρος. Σκότωναν 10 - 20 Τούρκους, σε κάποιες περιπτώσεις 80 και 100, και προσωρινά γίνονταν «αφεντικά» με τις λερωμένες φουστανέλλες σε κάθε χωριό, σε κάθε κομώπολη. Τα χρειάστηκαν οι κοτζαμπάσηδες, τα «τζάκια» δηλαδή, που 400 χρόνια είχαν το πάνω χέρι με την ανοχή των μεμέτηδων.
Έτσι, λοιπόν, μόλις απελευθερωνόταν μια περιοχή, οι νοικοκυραίοι με τους παρατρεχάμενους τους προλάβαιναν τους άσχετους από διοίκηση αλλά και τους, με διαφορές μεταξύ τους, ''εμπειροπόλεμους'' αγωνιστές. Και επιτόπου έστηναν μηχανισμό "πολιτικής" εξουσίας, οι κωλοπετσωμένοι εξουσιαστές, οι κοτζαμπάσηδες. Στην Πάτρα ξεφύτρωσε το «Αχαϊκόν Διευθυντήριον» από τους Ζαΐμη, Λόντο, Χαραλάμπη και τον πανταχού παρόντα ρασοφόρο Γερμανό των Παλαιών Πατρών. Οι Μαυρομιχαλαίοι στη Μεσσηνία φτιάχνουν την «Μεσσηνιακή Γερουσία».
Πολέμαγαν οι Έλληνες και πριν καλά-καλά κερδίσουν, οι τουρκολάτρες, όπως έτσι έβριζαν τους κοτζαμπάσηδες, οργάνωναν την απολύτως ελεγχόμενη απ' αυτούς εξουσία στο όνομα της... Επανάστασης.
Ο Κολοκοτρώνης κερδίζει τις μάχες στο Βαλτέτσι και στα Δολιανά και αναδεικνύεται ο αρχηγός του ενόπλου αγώνα, όμως τον τίτλο του... αρχιστράτηγου έχει ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης. Αντίπαλος, λοιπόν, δεν είναι μόνον ο Σουλτάνος αλλά και ο κοτζαμπασισμός.
Σαν τώρα, την 26 Μαΐου, το 1821 μαζεύονται στις Καλτεζές 36 κοτζαμπάσηδες του Μωριά για να φτιάξουν... κυβέρνηση και να αποφασίσουν ότι είναι εχθροί τής πατρίδας όσοι δεν τους υπακούν. Είναι η «Πελοπονησιακή Γερουσία» με πρόεδρο (πρωθυπουργό) τον Πετρόμπεη και μέλη τον επίσκοπο Θεοδώρητο της Βρεσθένης και τους κοτζαμπάσηδες Σ. Χαραλάμπη, Α. Κανακάρη, Θ. Ρέντη, Α. Δεληγιάννη και τον μεγαλέμπορο Ν. Παπαρηγόπουλο.
«Πελοπονησιακή Γερουσία», λοιπόν, οι αητονύχηδες, το κεντρικό όργανο, και «Δημογεροντίες» στις επαρχίες με τοποτηρητές πιστούς στους κοτζαμπάσηδες. Μετά από δύο εβδομάδες καταφθάνει στην Ύδρα ο Δημήτρης Υψηλάντης, ο αδελφός τού Μεγάλου Αρχηγού τής Επανάστασης Αλέξανδρου, που συνοδεύεται από τον Π. Αναγνωστόπουλο, στέλεχος της ηγεσίας τής Φιλικής Εταιρείας.
Όταν έφθασε στον Μωριά ο Υψηλάντης συγκροτήθηκε το μέτωπο του αντικοτζαμπασισμού από τον Κολοκοτρώνη, Παπαφλέσα, Αναγνωσταρά και συσπείρωσε τους «κλεφτοκαπεταναίους». Ο Υψηλάντης ζητάει να καταργηθούν η «Γερουσία» και οι «Δημογεροντίες» και να περάσει στη Φιλική Εταιρεία η πολιτική και η στρατιωτική εξουσία. Ποια ήταν η αντίδραση των κοτζαμπάσηδων; Δεν κουνιέται φύλλο αν προηγουμένως δεν το εγκρίνουμε εμείς.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται και σήμερα: Τίποτα δεν κουνιέται αν δεν το εγκρίνει η Τρόικα, το Κουρτέτο ή όπως αλλοιώς ονομάζεται το πολιτικό κονκλάβιο της Ευρωπαϊκής ψευδοαυτοκρατορίας!
