Τρισδιάστατο ψηφιακό μοντέλο της Περιοχής Ι με ορθοφωτογραφία να καλύπτει τις αρχαιολογικές δομές (E.Savini). Η ορθοφωτογραφία είναι η μετατροπή της απλής φωτογραφίας από κεντρική προβολή σε ορθή, με ταυτόχρονη διόρθωση της εκτροπής του αναγλύφου, των στροφών της κάμερας, και της διαστροφής του φωτογραφικού φακού, οπότε τα αντικείμενα απεικονίζονται στις ορθές τους θέσεις. Πρόκειται για εικόνα που συνδυάζει τα χαρακτηριστικά της αεροφωτογραφίας και τις γεωμετρικές ιδιότητες ενός χάρτη (Γεωανάλυση Α.Ε., Ειδικές Εφαρμογές - Αεροφωτογράφιση με Μοντέλο Ελικοπτέρου - Ψηφιακή Ορθοφωτογραφία , http://www.geoanalysis.gr/index.jsp?CMCCode=10040104&extLang=).
Μια συνοπτική εικόνα της μορφής των κιονοκράνων των τριών κύριων αρχιτεκτονικών ρυθμών και της εξέλιξής τους από τους αρχαϊκούς έως τους ρωμαϊκούς χρόνους προσφέρεται με μια σειρά κιονοκράνων από την παλαιά ανασκαφή των Σουηδών στο Ιερό του Ποσειδώνα στην Καλαύρεια, ένα δωρικό του 6ου αι. π.Χ., ένα άλλο, επίσης δωρικό, του 5ου αι. π.Χ. και ένα γωνιαίο ιωνικό του 4ου αι. π.Χ.. Ένα από τα πλέον ισχυρά οπτικά στοιχεία για τη συγκριτική της ρυθμολογίας και τυπολογίας των ναών έχουμε πλέον στη διάθεσή μας. Η διαφορά με άλλα πιθανώς πιο σχηματοποιημένα αρχιτεκτονικά μέλη, όπως αυτά της Αφαίας ή της Ακρόπολης είναι ότι αυτά προέρχονται από το «δικό» τους τοπικό ιερό, που ακριβώς επειδή είναι από τα παλαιότερα έχει υποστεί τις απώλειες και τις στρεβλώσεις του χρόνου και των ανθρώπινων επεμβάσεων.
Όπως καταδείχθηκε από τα εισαγωγικά ιστορικά κείμενα, ο υπό μελέτη αρχαιολογικός χώρος ήταν κατά τους πρωτοïστορικούς χρόνους πολιτιστικό και θρησκευτικό κέντρο μιας διευρυμένης Αμφικτιονίας, για περισσότερο από τρεις αιώνες. Σήμερα είναι ένας επισκέψιμος ερειπιώνας ελάχιστα γνωστός πέρα από την εντοπισμένη περιοχή. Από την πρώτη Σουηδική ανασκαφή στο ιερό του Ποσειδώνα, το 1894, οι αρχαιολόγοι ερευνητές είχαν ως κύριο ενδιαφέρον τους να αποκαλύψουν και να μελετήσουν τα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα, τα οποία όμως «δεν σώζονταν σε καλή κατάσταση, επειδή το μεγαλύτερο μέρος του λίθινου υλικού είχε φυγαδευθεί κατά τη διάρκεια των προηγούμενοι αιώνων» Kονσολάκη-Γιανοπούλου Ε. (επιμ.), Αργοσαρωνικός – Πρακτικά 1ου Διεθνούς Συνεδρίου Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αργοσαρωνικού, 2003. Η κυρίαρχη εικόνα του αρχαιολογικού χώρου, μετά την προστασία των μνημείων του, με αναστηλώσεις και συντηρήσεις, την ανάδειξή τους, τη διαμόρφωση του χώρου και τον ορισμό πυρήνων επίσκεψης, δεν παρουσιάζεται ιδιαίτερα ελκυστική στο επίπεδο της προβολής, όπως χάριν παραδείγματος, η αντίστοιχη του ιδίου γεωγραφικού συμπλέγματος, Ναού της Αφαίας Αθηνάς στην Αίγινα). «Επειδή στο ιερό δεν υπάρχουν εμφανή λείψανα, το τουριστικό ενδιαφέρον για τη θέση είναι σχεδόν ανύπαρκτο. Με τα πόδια φτάνει κανείς εκεί από την κωμόπολη του Πόρου σε 11/2 ως 2 ώρες - ή κάθοδος είναι αρκετά συντομώτερη» (Παπαχατζής Ν. (Επιμ.), Παυσανίου Ελλάδος Περιήγησις– Κορινθιακά και Λακωνικά, σ . 260-262).
