Ο Junker αναρωτιέται: «Σε τι κόσμο ζούμε;». Έχει δίκιο ο αχυράνθρωπος των τραπεζιτών, αφού δεν μπορεί να καταλάβει αυτή τη στάση των Ελλήνων (όχι και της κυβέρνησης) που αρνούνται να μοιραστούν το Αιγαίο και, επί του παρόντος, τις κοινές περιπολίες Ελλήνων και Τούρκων για τον έλεγχό του σε σχέση με το προσφυγικό. Αγανακτεί ο άνθρωπος, με πρόσχημα το προσφυγικό. Δε μπορεί να κατανοήσει ο Junker την στάση μας, αφού, ούτε που θέλει να γνωρίζει για τη σφαγή και το πογκρόμ που υπέστησαν οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης το 1955. Αδιαφορεί για τους νεκρούς και χιλιάδες αγνοούμενους από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, αγνοεί και δε σκοτίζεται για τις προκλητικές πρακτικές των μουλάδων και των πρακτόρων του τούρκικου Προξενείου στη Θράκη, για την προπαγάνδα και τα σχέδια αποδυνάμωσης της εθνικής συνοχής στην περιοχή. Αδιαφορεί για τις συνεχιζόμενες αμφισβητήσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας από πλευράς Τουρκίας, για την προκλητική προειδοποίησή της για Casus belli, σε περίπτωση επέκτασης των χωρικών μας υδάτων, για την ΑΟΖ κ.λπ.
Αυτό που ξέρει να κάνει πολύ καλά ο Junker, είναι να στηρίζει την Τουρκία και, με κάθε τρόπο, να υπονομεύει τη χώρα μας, δηλαδή έναν «εταίρο» του, όπως υποκριτικά την αναφέρει. Σε τι κόσμο ζούμε λοιπόν, ή ... στον κόσμο του ο Junker; Ναι, σε άλλο κόσμο ζει ο Junker, στον κόσμο της «Νέας Τάξης Πραγμάτων», στον κόσμο της διαπλοκής και των οικονομικών συμφερόντων, στον κόσμο των πολέμων, της δημιουργίας Τζιχαντιστών, ροζ επαναστάσεων, και κάθε είδους εξεγέρσεων, τύπου «αραβικών». Στυλοβάτης και συπμαραγωγός επιχειρήσεων αποσταθεροποίησης σε χώρες της Μέσης Ανατολής, αλλά και ολόκληρης σχεδόν της Αφρικής. Απορεί λοιπόν με τους «δύστροπους» Έλληνες, ο βιομήχανος παραγωγής προσφύγων και μεταναστών.
Στον κόσμο του ο Junker!
