Ο νεοναζισμός έχει σήμερα ποικιλομορφία εκφράσεων, φόρμες παραλλαγής και μάσκες θεατρικές. Δε χρειάζεται πλέον φούρνους και κρεματόρια, που αποδείχτηκε ότι δεν αποδίδουν, αλλά στηρίζεται σε αποτελεσματικότερες μεθόδους. Η λεγόμενη «Ευρωπαϊκή Ένωση» φροντίζει να στηρίζει και να χρησιμοποιεί με τρόπο θαυμαστό το νεοναζιστικό μόρφωμα που καλλιεργείται συστηματικά στον ευρωπαϊκό χώρο, ενώ νομιμοποιεί τις χώρες εκείνες που θέτουν εκτός νόμου τα κομμουνιστικά κόμματα.
Η συστηματική παραχάραξη της ιστορίας, τα στρατευμένα σχολεία και γενικότερα η συνολική εκπαίδευση σε όλες τις χώρες αποτελεί πλέον γεγονός. Όμως οι ηγέτες των μνημονίων, της φτώχειας και της υποτέλειας δεν αρκούνται μόνο σε αυτό, αλλά καθημερινά επινοούν νέες μεθόδους αποπροσανατολισμού του κόσμου, της νεολαίας. Επιχειρούν να απλώσουν το θολό πέπλο της προπαγάνδας σε όλα τα επίπεδα, ενώ τελευταίο «επίτευγμά» τους είναι αυτό το περίφημο "Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας". Το "Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας", αυτό το μνημείο της ιστορικής παραπλάνησης, αποτελεί «μουσείο» κατ’ ουσίαν του αντικομουνισμού, της κάθε μορφής επαναστατικού αγώνα, αλλά και «μουσείο» διαστρέβλωσης της ιστορίας. Επινοήθηκε από την Ε.Ε. το 2007 και χρηματοδοτήθηκε με 70.000.000 € (τη στιγμή ακριβώς που άρχισε η συστηματική ληστεία κατά των Ελλήνων), ενώ το πρώτο της show ήταν η οργάνωση της "πρώτης σύγχρονης έκθεσης" που απευθύνεται στη νεολαία, με διεξαγωγή «διαδραστικού παιχνιδιού» "κομμουνισμός εναντίον καπιταλισμού" στο οποίο, όπως αναφέρει: «Η πρόκληση για τους παίκτες θα είναι να διερευνήσουν πέντε φανταστικές καταστάσεις που αντιμετωπίζουν ζεύγη ανθρώπων και στις δύο πλευρές του Σιδηρούν Παραπετάσματος (...) Παρότι γνωρίζουμε ποιο από τα δύο συστήματα αποδείχθηκε πιο βιώσιμο (...) Τα επιλεγμένα καθημερινά σενάρια ζωής μπορεί να παρουσιάζουν ορισμένα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα (...) και στις δύο πλευρές του Σιδηρούν Παραπετάσματος, όπως και παρόμοιες εμπειρίες, αφού και τα δύο συστήματα μοιράζονται κάποια κοινά στοιχεία, όπως είναι η προσβασιμότητα στις υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης ή τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης».
Η αντικομουνιστική ορολογία («Σιδηρούν παραπέτασμα» κ.λπ.) είναι ενδεικτική της φιλοσοφίας του ευαγούς ιδρύματος, ενώ πασχίζει να αναδείξει το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα που τσακίζει τη ζωή και τα δικαιώματα των εργαζομένων για την κερδοφορία των τραπεζιτών (που αποφεύγει να τους κατονομάσει). Με λάσπη προσπαθούν να χτίσουν το σπίτι της παραχάραξης της ιστορίας, αλλά η ιστορία γράφεται μετά τα πεδία των μαχών, και οι ιστορικοί αναδεικνύονται μέσα από αυτά. Αυτό που πρόσκαιρα προσπαθούν να κερδίσουν δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ενίσχυση της προσπάθειας υποταγής του κόσμου στο νέο μοντέλο της παγκόσμιας δουλείας, η παραπλάνηση (ή αποπλάνηση) μερίδας της απογοητευμένης νεολαίας, ο βιασμός της σκέψης, η απομάκρυνση της αντίστασης. Σ’ αυτό, το "Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας" ίσως να προσφέρει υπηρεσίες.
