«Η ημέρα η καλή φαίνεται απ' το πρωί», λέει η λαϊκή ρήση, και στην προκειμένη περίπτωση απηχεί την απογοήτευση όλων εκείνων που εμπιστεύτηκαν τον Τσίπρα στο τιμόνι της Αριστεράς. Αυτό ακριβώς του απάντησε και ο επιστήμονας Γιάνης Βαρουφάκης, όταν τον «έφαγε» (ποιος;... ο Τσίπρας!): «Άκου Αλέξη», του είπε, «εγώ ήρθα να σε βοηθήσω. Δεν μπορεί την ώρα που είμαι στο τιμόνι και προσπαθώ να παρακάμψω το παγόβουνο, εσύ να μου λες να εγκαταλείψω το τιμόνι και να κατέβω κάτω να γίνω μηχανικός!».
Όταν λοιπόν προεκλογικά ο πολιτικάντης (όπως αποδεικνύεται) Τσίπρας έκανε συνέδρια περί «Αριστεράς και Εκκλησίας» στη Θεσσαλονίκη, προλειαίνοντας το έδαφος για να πορευθεί στον θρόνο, έδειξε ότι .... Αριστερά, πάπαλα! Ακολούθησαν τα ταξιδάκια ανά την οικουμένη, όπου υπήρχε θρησκευτικός ηγέτης, για να πάρει διαπιστευτήρια. Πάπας, Πατριάρχης, Άγιο Όρος, και πού δεν πήγε για να εξασφαλίσει είτε συγχωροχάρτι, είτε ευλογίες και ανταπόδοση «φιλοφρόνησης» για υπακοή και σεβασμό στο κατεστημένο. Δεν έχουμε πληροφορίες αν επισκέφτηκε και τη Μέκκα, ή τον Δαλάϊ Λάμα. Λεπτομέρειες!
Τότε λοιπόν, με το Συνέδριο της Θεσσαλονίκης («Αριστερά και Εκκλησία») η εφημερίδα "Καλαυρία" είχε σχολιάσει όχι απλώς δυσμενώς αυτό το γεγονός στο πρωτοσέλιδο άρθρο της, αλλά είχε τονίσει ότι «Αριστερά και Εκκλησία, δεν γίνεται». (Κρίμα τον πολιτικό του γάμο και την ορκωμοσία με πολιτικό όρκο. Όμως, με το «άπαξ εξαμαρτείν», δεν τρέχει μία! Έχει μπροστά του δρόμο....).
Την ίδια στιγμή όμως, έλεγε με περίσσιο θράσος, ότι «τέρμα τα μνημόνια»! Και μάλιστα, στην αρχή -τότε που πίστευε ότι θα ψαρεύει μόνο από τα αριστερά-, μιλούσε και για μονομερή διαγραφή του χρέους, ενώ ο λαός πανηγύριζε, όχι τόσο γιατί πίστευε σ' αυτό το βερμπαλισμό, αλλά γιατί το θεωρούσε σωστό και δίκαιο. Γι' αυτό και ανακουφιζόταν, και μόνο στο άκουσμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ερχόταν σε ρήξη με τα συμφέροντα. Όμως ο Τσίπρας άλλα είχε κατά νου. Η Αγγελοπούλου του άνοιξε τον δρόμο. Ο Π. Καμμένος βούτηξε το πινέλο και χάραξε τόσες κόκκινες γραμμές που ούτε ο ελεεινός και τρισάθλιος Σαμαράς με τα Ζάπια δεν είχε χαράξει. Δεν ακουμπάμε την Εκκλησία (κι' ας κολυμπάει στον πλούτο), δεν πειράζουμε τ' αφεντικά, δεν, δεν, δεν....
Έκανε υπομονή ο κόσμος, έδωσε πίστωση χρόνου, αλλά ο ελλιποβαρής πρωθυπουργός (παρά τα κιλά που πήρε τώρα τελευταία) έδειξε ξεκάθαρα ότι, τώρα που καθιερώθηκε με τις πλάτες, με τους πολύχρονους αγώνες της Αριστεράς, αποφάσισε να γίνει ο πρωθυπουργός της Δεξιάς. (Επιβεβαιώθηκε αυτό που έλεγε ο Τζίμης: «... ο Τσίπρας κινδυνεύει να γίνει πρωθυπουργός...». Είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι συντηρητικοί βρήκαν τον ηγέτη τους, τον άνθρωπο των Ευρωπαίων, αυτόν που με τις ψήφους της δεξιάς θα καθιερωθεί και θα παραμείνει στον πολυπόθητο θρόνο επί μακρόν.
Ο Σαμαράς πρόδωσε τον Μητσοτάκη και την παράταξή του, ο Σαμαράς με τον ίδιο περίπου τρόπο εκπαραθυρώθηκε από την κόρη του προαναφερθέντος παλαίμαχου της πολιτικής. Πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα. Επομένως, κράτα μικρό καλάθι Αλέξη, γιατί τέτοιο σου χρειάζεται, τόσος είσαι κι' εσύ. Η Αριστερά θα ξαναβρεί το δρόμο της ... τη ρωμιοωσύνη μην την κλαις! Ο ρόλος της Αριστεράς δεν είναι να αλληθωρίζει με τα συμφέροντα, ο ρόλος ήταν, είναι και θα είναι, να παλεύει για τα λαϊκά δικαιώματα, να αντικρούει και να ακυρώνει με αγώνες την επίθεση των τραπεζιτών, του κεφαλαίου, των θρησκευτικών και παραθρησκευτικών ομάδων, των ανθρώπων τους που στελεχώνουν κατ' αποκλειστικότητα τη δημόσια διοίκηση, τις άμισθες θέσεις (κλειδιά), όπως είναι τα υποθηκοφυλακεία, τα συμβολαιογραφεία, αλλά και τις κομβικές θέσεις στη δικαιοσύνη. Πώς λοιπόν ένας Τσίπρας θα μπορέσει να ξηλώσει το παραδικαστικό, την «Παράγκα Γιοσάκη» που αλωνίζει στις δικαστικές αίθουσες; Η αλήθεια είναι ότι ουδέποτε ο πρωθυπουργός δεν αναφέρθηκε σε κάτι τέτοιο. Όχι γιατί δεν ήθελε να το ρίξει στην προεκλογική πανήγυρη, αλλά μάλλον γιατί το αγνοούσε και εξακολουθεί να το αγνοεί παντελώς!
Ο Τσίπρας διάλεξε να πορευτεί με τις παράγκες, με δήμαρχο Πειραιά τον Μαρινάκη, Βόλου τον Μπέο, με τον Παπαγεωργόπουλο να αποφυλακίζεται (ίσως να ξαναγίνει και δήμαρχος Θεσσαλονίκης), κρίμα το μπουγέλο που έφαγε η Δούρου και τα χαστούκια η Κανέλλη.
Τα σχόλια τελειωμό δεν έχουν με την ατάκα του πρωθυπουργού ότι «πριν τις εκλογές δεν είπα ότι μπορεί τα Μνημόνια να σκιστούν με ένα νόμο, μην παραπέμπετε σε μια ομιλία μου του 2012, ας αφήσουμε το πλαίσιο αυτό της λαϊκίστικης προσέγγισης». Αυτό που είναι προφανές είναι ότι ο Τσίπρας εξορκίζει και το «λαϊκισμό» αλλά και τον λαό, τους «συγχωριανούς» του που καμαρώνανε για το βλαστάρι τους, γράφανε τραγούδια, χορεύανε, άδολοι, απονήρευτοι λαϊκοί. Ο Αλέξης όμως μεγάλωσε στην τσιμεντούπολη, δεν γνωρίζει ούτε τους συγχωριανούς του, ούτε που πέφτει το χωριό τους. Αυτός από Κολωνάκι ξέρει και από ελιτισμό. Εδώ είναι το μεγάλο δίλημα Αλέξη: Λαϊκισμό ή ελιτισμό;
Τα τραγούδια που ακολουθούν (στα links) είναι από την ιδιαίτερη πατρίδα του πατέρα του, από εκεί που κρατάνε οι ρίζες τους. Το ένα προεκλογικό https://www.youtube.com/watch?v=nwSIPj3LNWI (πρωθυπουργό τον Τσίπρα τον Αλέξη), το άλλο «ετεροχρονισμένα μετεκλογικό» https://www.youtube.com/watch?v=AxfxpCSbJtQ (έπεσα απ' το δέντρο).
