Σπαζοκεφαλιά για το Βαγγέλη Μαρινάκη. Το σκέφτεται ο άνθρωπος να κατέβει ως υποψήφιος Δήμαρχος Πειραιά. Και όταν είσαι Μαρινάκης και με πλάτες το γιο του γνωστού Κόκκαλη, τον Πέτρο Κόκκαλη, τον junior, τότε, λογικά δεν θα έπρεπε καθόλου να το σκέφτεσαι.
Κάποιοι τον πιέζουν τον καημένο. Αυτός ακούει πολιτική και γελάει. Όχι πως δεν είναι επαρκής, ή δεν κατέχει την τέχνη, τουναντίον, 40 χρονών φούρναρης... Γιατί, τι είναι η πολιτική σήμερα; Μια σφηκοφωλιά μαφιόζων που αγωνίζονται οι άνθρωποι με τις ομάδες τους, έχουν τους δικούς τους ανθρώπους, τους ψηφοφόρους χούλιγκανς που, αντιγράφοντας κι αυτοί τους original, σκοτώνουν (μαχαιρώνουν) κανένα στο αντίπαλο καφενείο, μια κατάσταση πιστό αντίγραφο των γηπέδων, σκέτο καρμπόν. Ο Μαρινάκης (ο κύριος Μαρινάκης) δεν έχει να αντιγράψει τίποτα, είναι αυθεντικός, πραγματικός original. Οι άλλοι προσπαθούν να τον αντιγράψουν. Ο χουλιγκανισμός μπήκε στον πολιτικό βίο δεν συνέβη το αντίθετο.
Αυτός δεν το σκέφτηκε από μόνος του. Τον πιέσανε. Ο Πειραιώς, Σεραφείμ, ξουραφείμ, όπως τέλος πάντων λέγεται, δεν είναι σαν τον άλλον (το σκατιάρη, όπως τον έχει αξιολογήσει ο έγκλειστος Μιχαλολιάκος), ξέρει από πολιτική. Και από χουλιγκανισμό ίσως, ξέρει, ξέρει... Ξέρει πολλά αυτός, γι’ αυτό είναι στο πλευρό του, η ιερά βακτηρία του. Κατά το «ευλόγησον το λαό του Ισραήλ», θα ρίχνει και καμιά ανάλογη ευχή «ευλόγησον τον κόκκινο λαό του Πειραιά». Έτσι είναι τα πράγματα σήμερα. Όχι σαν τον άλλον στην Αθήνα, τον κοντό, που μετράει 6 ευρωλιγκάτα στο μπάσκετ και κάθεται σαν κωθώνι. Κοτζάμ φαρμακοβιομήχος κι όλας! Ρε Παύλο Θεέ, πάρε την πολιτική ΠΑΕ, τι κάθεσαι; Και οι πράσινες στρατιές των χουλιγκάνων υπερτερούν των Πειραιωτών. Οπότε; Θα μου πεις... ο Αθηνών ούτε μια καντηλιά δεν έκανε να στρέψει τον καπνό προς τον Ύψιστο και να ανακράζει «ελέησον τον πράσινο λαό των Αθηνών». Ναι, έτσι πρέπει να γίνονται τα πράγματα σήμερα, δεν είδες τον αρχιχούλιγκαν Ιωαννίδη που μέχρι υπουργός έφτασε το τσακάλι. Θα μου πεις αυτός δεν ήταν ένας αχιχούλιγκαν, αυτός απλώς και μόνο το σύνθημα έδινε, άλλοι βγάζανε τα πιστόλια. Άλλοι στην Αθήνα, άλλοι στον Πειραιά. Έτσι γίνονται οι δουλειές σήμερα.
Και πάλι θα μου πεις, δεν είναι το ίδιο πράμα, άλλο να είναι κάποιοι καλοί πιστολέρος, κι άλλο να προέρχεσαι από πολιτικό «τζάκι».
Γιατί, ο πατέρας του Βαγγέλη Μαρινάκη, Μιλιτιάδης, στο παρελθόν υπήρξε στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης. Καταλάβατε τώρα;
Αν ο Βαγγέλης Μαρινάκης ενδώσει στις πιέσεις (γιατί, είπαμε, τον πιέζουν τον άνθρωπο), τότε ίσως ανοίξει επιτέλους ο δρόμος και για καλύτερες ημέρες. Εγώ, αν αποφασίσει ο Αρχιεπίσκοπος να κατέβει για δήμαρχος Αθηναίων, θα ντυθώ με τη σημαία μου (που τη φυλάω από τότε που ήμουν πρόσκοπος) αυτή με το δικέφαλο αετό και θα ξεχυθώ στους δρόμους. Έτσι είναι σήμερα τα πράγματα, να δείτε τον Μπέο... Αυτός που είναι αξιολύπητος είναι ο κύριος Ψωμιάδης, είναι ανυποψίαστος ο άνθρωπος, δεν ξέρει τη δύναμή του. Ρε όταν είσαι Capo, όταν έχεις αντικλείδια της παράγκας (δεν είναι ανάγκη να είσαι παραγκάρχης), ε, τότε μπορείς! Κατάλαβέ το! Εμπρός Βαγγελάκη δείξ’ τους τι σημαίνει «παράγοντας», γιατί πολύ το είχαν καβαλήσει το καλάμι αυτοί οι πολιτικοί.
