Όταν ένας ευρωπαίος (;) υπουργός αποκαλεί «ηλίθιο» έναν πρωθυπουργό (ανώτερο, τη τάξει), και ο πρωθυπουργός δεν αντιδρά, τότε υπάρχει τεράστιο πρόβλημα. Και, όταν ο πρωθυπουργός αυτός είναι ο πρωθυπουργός της χώρας μας, τότε ο εξευτελισμός επεκτείνεται, πέραν του προσωπικού, και προς όλους τους Έλληνες. Όταν ένας κρυφο(;)ναζιστής, σακάτης, εκπρόσωπος της παγκόσμιας διακυβέρνησης έχει τέτοιο θράσος, να αποκαλεί, επισήμως και τετ α τετ, ηλίθιο έναν πρωθυπουργό, αυτό σηματοδοτεί κάποιες εξελίξεις που πρέπει σαν λαό να μας προβληματίζουν.
Σε προσωπικό επίπεδο, κάθε Έλληνας αισθάνεται ιδιαίτερα θιγμένος από αυτή τη στάση υποταγής του ανάξιου (και στην προκειμένη περίπτωση) πρωθυπουργού, αισθάνεται ταπείνωση για τη ρεβάνς από τον γιο του ναζιστή αξιωματικού (του ηττημένου από τους υπερήφανους τότε Έλληνες -του ’40). Όσο κι’ αν οι συναισθηματισμοί δεν προσμετρούνται, δεν προσθέτουν μόρια στο παιχνίδι της διεθνούς σκακιέρας, όσο κι’ αν «οι σκοποί αγιάζουν τα μέσα», στην προκειμένη περίπτωση, το γεγονός αυτό αποτελεί και εργαλείο στα χέρια των επιτιθεμένων Γερμανών. Ο κλοιός που δημιουργούν οι Γερμανοί, η θηλιά πάνω από τα κεφάλια μας δυναμώνει, και τέτοια επικοινωνιακά τεχνάσματα φέρνουν σε πλεονεκτικότερη θέση τον θύτη, ενώ μηδενίζουν κάθε προσπάθεια αντίστασης του θύματος.
Αδιαφορεί κανείς για τους λόγους που κάνουν τον τσίπρα «ταπεινότερο» του Γιωργάκι, η προσβολή όμως που δέχτηκε κάθε Έλληνας μας αναγκάζει να θέσουμε το ερώτημα: Πόσο μπορεί να συνεχιστεί ακόμη αυτός ο διασυρμός της χώρας μας; Γιατί δεν αποφασίζει ο πρωθυπουργός να απαλλαγεί από τα καθήκοντά του, αφού αποδεικνύεται τόσο μικρός να αναλάβει μια τόσο μεγάλη ευθύνη; Πώς είναι δυνατόν ο Καμμένος, που δήλωνε κέρβερος, υπερπατριώτης, αυτός που έκανε δήθεν επιδείξεις με τα αεροπλάνα στο Αιγαίο, να καταντά ένας πολιτικός νάνος σε μια κυβέρνηση ανυπόληπτη; Ποτέ δεν έχει συμβεί κάτι ανάλογο σε κανέναν ηγέτη, ποτέ στην ιστορία δεν αποκαλέστηκε ηλίθιος κανένας πολιτικός, καμίας χώρας, καμίας ηπείρου.
Όμως εδώ πρόκειται για έναν τσίπρα (αυτό το πολιτικό νιάνιαρο) που δεν είχε τη στοιχειώδη νοημοσύνη, ώστε να ελέγχει τις ασυναρτησίες (όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων) που έλεγε, που μίλαγε για γκουλάγκ, χορούς των «αγορών» σε ρυθμούς πεντοζαλιού κ.λπ. κ.λπ. Ίσως ο τσίπρας να άφησε το θέμα ανοιχτό, να άφησε τη ρεβάνς στον μικρό γιο του, τον Ερνέστο...
