Όταν μέσω των New York Times, ο διακεκριμένος οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν σημειώνει ότι οι πραγματικές συνέπειες της ελληνικής κρίσης βρίσκονται έξω από τη σφαίρα των γνωστών και παραδεδεγμένων, αυτό πρέπει να μας προβληματίζει ιδιαίτερα. Κυρίως όμως, θα πρέπει να μας καθησυχάζει ως προς την αντιμετώπιση της μετωπικής επίθεσης των διεθνών και ντόπιων κέντρων εξουσίας που καθημερινά βομβαρδίζουν τον Έλληνα με άγαρμπη προπαγάνδα και την απειλή της καταστροφής.
Αναφέρει λοιπόν ο Κρούγκμαν: «Η πραγματική καταστροφική επίπτωση της ελληνικής κρίσης ήταν ο τρόπος με τον οποίο αλλοίωσε την οικονομική πολιτική, καθώς σοβαροί -υποτίθεται- άνθρωποι ανά τον κόσμο έσπευσαν να μάθουν τα λάθος συμπεράσματα. Τώρα η Ελλάδα φαίνεται να είναι ξανά σε κρίση. Θα μάθουμε τα σωστά μαθήματα αυτή τη φορά;».
Ο Κρούγκμαν επικρίνει τα δημοσιεύματα που αναφέρουν ότι η Ελλάδα στην πραγματικότητα προσποιείται. Αντίθετα, υποστηρίζει ότι η Ελλάδα έχει συνθλιβεί, έχει προχωρήσει σε τεράστιες μεταρρυθμίσεις. Έχει συρρικνώσει την απασχόληση στο δημόσιο, έχει περικόψει τους μισθούς, έχει προβεί σε περικοπές των κοινωνικών προγραμμάτων, έχει αυξήσει υπερβολικά τους φόρους. Και σημειώνει χαρακτηριστικά:
«Εάν θέλετε μια αίσθηση της κλίμακας της λιτότητας, θα ήταν σαν οι ΗΠΑ να είχαν εφαρμόσει περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων ίσες με 1 τρισ. δολ. ετησίως. Στο μεταξύ, οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα έχουν βυθιστεί, ενώ το ένα τέταρτο του ελληνικού εργατικού δυναμικού, καθώς και οι μισοί νέοι παραμένουν άνεργοι».
Παρατηρεί ότι το χρέος επιδεινώθηκε, η δε σχέση χρέους ως προς ΑΕΠ διαμορφώνεται σε ιστορικό υψηλό, κάτι που το αποδίδει στη συρρίκνωση του ΑΕΠ και όχι στην αύξησης του χρέους. Επιπλέον, εμφανίζεται και ένα νέο πρόβλημα: το υψηλό ιδιωτικό χρέος, που οφείλεται στην ύφεση και τον αποπληθωρισμό. Ακολούθως κάνει λόγο για μια οικονομία που αναπτύσσεται κάπως, «επιτέλους», χάρη στην άνοδο του τουρισμού. «Αλλά συνολικά, υπήρξαν πολλά χρόνια ταλαιπωρίας για μια πολύ μικρή ανταμοιβή» συμπληρώνει.
Ο Κρούγκμαν επισημαίνει ότι οι Έλληνες στάθηκαν με καρτερία, ώστε να τα περάσουν όλα αυτά, με την ελπίδα πάντα ότι θα φτάσουν στην ανάκαμψη. «Και τα νέα που φτάνουν τις τελευταίες ημέρες, είναι ότι οι Έλληνες μπορεί να έχουν φτάσει στα όριά τους. Οι πληροφορίες είναι περίπλοκες, αλλά ουσιαστικά η σημερινή κυβέρνηση επιχειρεί έναν αρκετά απελπισμένο πολιτικό ελιγμό για να αναβάλει τις γενικές εκλογές. Και εάν αποτύχει, ο πιθανός νικητής των εκλογών είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα της αριστεράς που έχει ζητήσει μια επαναδιαπραγμάτευση του προγράμματος λιτότητας, και που μπορεί να οδηγήσει σε αντιπαράθεση με τη Γερμανία και έξοδο από το ευρώ».
Το κομβικό σημείο κατά τον Κρούγκμαν βρίσκεται στο ότι δεν είναι μόνο οι Έλληνες που είναι τρελοί, δηλαδή «Mad as Hellas», όπως αναφέρθηκε με το ανάλογο χιούμορ του, που δεν ανέχονται άλλο αυτή την κατάσταση. «Κοιτάξτε τη Γαλλία, όπου η Marine Le Pen, ηγέτης του Εθνικού Μετώπου, προηγείται των υποψηφίων των mainstream κομμάτων, από τη δεξιά και την αριστερά. Κοιτάξτε τη Ιταλία, όπου οι μισοί ψηφοφόροι υποστηρίζουν ριζοσπαστικά κόμματα όπως η Λίγκα του Βορρά και το Κίνημα των Πέντε Αστέρων. Κοιτάξτε τη Βρετανία, όπου τόσο η αντιμεταναστευτική πολιτική ορισμένων όσο και οι Σκωτσέζοι αυτονομιστές, απειλούν την πολιτική τάξη».
Και παρότι ο ίδιος θεωρεί ότι θα ήταν «τρομερό» εάν αναρριχηθεί στην εξουσία ένα από αυτά τα κόμματα (λαμβάνοντας υπ’ όψιν του και την περίπτωση του πλειοψηφικού ρεύματος του ΣΙΝ ΦΕΪΣ –του IRA-στην Ιρλανδία), παραδόξως εξαιρεί τον ΣΥΡΙΖΑ, που φαίνεται σε σύγκριση με τα άλλα «κόμματα ανατροπής» να είναι σχετικά πιο ήπιος. Προσπαθεί δε, ο Κρούγκμαν, να εξηγήσει όλη αυτή την κατάσταση που δημιούργησε το πολιτικό πανδαιμόνιο στην Ευρώπη, και όχι μόνο. «Αυτό συμβαίνει όταν μια ελίτ διεκδικεί το δικαίωμα στην εξουσία βασισμένο σε υποτιθέμενη τεχνογνωσία της, την αντίληψη του τι πρέπει να γίνει. Τότε αποδεικνύει ότι δεν ξέρει στην πραγματικότητα τι κάνει, αλλά και ότι είναι ιδεολογικά άκαμπτη να μάθει από τα λάθη της. Δεν έχω ιδέα πώς θα εξελιχθούν τα γεγονότα στην Ελλάδα. Αλλά υπάρχει ένα πραγματικό μάθημα στην πολιτική της αναταραχή, που είναι πολύ πιο σημαντικό από τα ψευδή μαθήματα που πήραν πολλοί λόγω των ιδιαίτερων δημοσιονομικών δεινών της».
Αυτά αγαπητοί Ευρωπαίοι, από έναν διακεκριμένο οικονομολόγο του σύγχρονου οικονομικού μοντέλου, όχι από έναν άνθρωπο που αντιτάσσεται από ιδεολογία ενάντια στο απάνθρωπο σύστημα που στραγγαλίζει τον άνθρωπο του 21ου αιώνα, που του στερεί τη δυνατότητα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, που του στερεί το δικαίωμα μόρφωσης, που τον στραγγαλίζει η ανεργία, η φτώχεια, η εξαθλίωση... Και ποιος τα αμφισβητεί όλα αυτά; Και ποιος δεν τα έχει ακούσει χιλιάδες φορές, δεν έχει κουραστεί από τις καθημερινές επαληθεύσεις, τις διαπιστώσεις, τις διατυπώσεις; Αυτό που δεν βλέπει, ο Έλληνας, είναι η νέα ρότα, να παύσουμε να αρμενίζουμε στραβά.
Ο ελληνικός γιαλός, όχι μόνο στραβός δεν είναι, αλλά καλοφτιαγμένος με περίσσεια φυσική μαστοριά, η χώρα μας έχει τη δυνατότητα να τα καταφέρει μόνη της, ο μπαμπούλας του «ρίσκου» και της καταστροφολογίας μόνο προς όφελος του ελληνικού λαού δεν είναι. Οι Έλληνες καλούνται για μία ακόμη φορά να σταθούν στο ύψος τους, και αυτή τη φορά είναι έτοιμοι να το πράξουν. Και θα βγουν νικητές! Φτάνει πια!...
