Μήπως τελικά οι θεωρίες των Marx και Engels είναι περισσότερο επίκαιρες παρά ποτέ; Γιατί, τι νόημα έχει να κατακλύζεται το διαδίκτυο, αλλά και τα έντυπα μέσα από δημοσκοπήσεις, επιφανειακές ανούσιες αναλύσεις και διαπιστώσεις, όταν δεν γίνεται καμία αναφορά στη γενεσιουργό αιτία της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης; Και, επιπλέον, υπάρχει πραγματικά οικονομική κρίση ή μια άνευ προηγουμένου διασάλευση των κοινωνικών ισορροπιών, που στηρίζονταν σε μια στοιχειωδώς δικαιότερη κατανομή του κοινωνικού εισοδήματος, ή άλλως του παγκόσμιου πλούτου; Πρόκειται τελικά για οικονομική ή πολιτική/κοινωνική κρίση; Προφανώς πρόκειται για την αναβίωση στη χειρότερη μορφή της τής φεουδαρχίας, με σταθερό πλέον υπόβαθρο και σύμμαχο την τεχνολογία.
Η μη κυβερνητική οργάνωση Oxfam, δημοσίευσε, παραμονές της έναρξης του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός, ότι σχεδόν ο μισός παγκόσμιος πλούτος βρίσκεται συγκεντρωμένος στα χέρια του 1% μόλις του πληθυσμού της γης! Παράλληλα, οι 85 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο κατέχουν τόσο πλούτο, όσο το φτωχότερο μισό του συνολικού πληθυσμού!
Σημείο των καιρών είναι το γεγονός ότι εκεί που «χτύπησε» περισσότερο η οικονομική κρίση, αυξήθηκε το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, διευρύνοντας τις κοινωνικές ανισότητες. (Σ.σ: βλ. Κομμουνιστικό Μανιφέστο).
Το 1% των πλουσιότερων ανθρώπων (μπουρζουάδες) αύξησε τα εισοδήματά του σε 24 από τις 26 χώρες για τις οποίες κρατούνται στοιχεία από το 1980 έως το 2012, ενώ από αυτούς, σχεδόν επτά στους δέκα ζουν σε χώρα όπου η οικονομική ανισότητα αυξήθηκε τα τελευταία 30 χρόνια.
Για κάποιες κατηγορίες κροίσων, τα κέρδη τους παρουσίασαν σχετική κάμψη, λόγω του νέου διαμορφωμένου παγκόσμιου οικονομικού μοντέλου, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς αντέδρασαν και σταθεροποίησαν τη θέση τους. Το πλουσιότερο 1% στην Κίνα, την Πορτογαλία και τις ΗΠΑ έχει υπερδιπλασιάσει το μερίδιό του στο εθνικό εισόδημα από το 1980.
