1.
Ο μουεζίνης απ’ τη μικροφωνική τού τζαμιού φώναζε πριν τα χαράματα, ξελαρυγγιαζόταν, ούρλιαζε για να μην αφήσει τους πιστούς να κοιμούνται. Ήθελε να τους εξαναγκάσει να πάνε στο τζαμί, καλά και σώνει. Εμείς κοιμόμαστε, κατάκοποι από το ταξίδι, στο «SULTANAHMET», λίγα μέτρα πιο πέρα απ’ την Αγιά Σοφιά. Εφιάλτης πραγματικός η διαπεραστική, η δαιμονισμένη φωνή του. Σε έπιανε ανατριχίλα, ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Και αυτό επαναλαμβανόταν σε τακτά διαστήματα, ήταν αδύνατο να συνεχίσεις τον ύπνο σου, σκέτη κόλαση! Όμως αυτός έκανε τη δουλειά του, έψελνε και προσευχόταν προς τον Θεό του, έκανε κήρυγμα στους πιστούς, τους μιλούσε για «αγάπη, αγάπη, αγάπη», τους απαγόρευε να πίνουν αλκοόλ, να έχουν προγαμιαίες σχέσεις, ενώ οι γυναίκες θα πρέπει να φορούν μαντήλα. Τους έλεγε, ότι αυτοί των προγαμιαίων σχέσεων είναι δαιμονισμένοι, ψυχοπαθείς είναι «προϊόντα» μιας ζωής κολασμένης.
Τους έλεγε πολλά, τους υπαγόρευε τις σωστές και ηθικές στάσεις κατά τη συνεύρεση, τους τόνιζε τι απαγορεύεται, πόσοι θα πάνε στην κόλαση και πόσοι λίγοι θα «γεύονται το πιλάφι». Χώριζε τον κόσμο σε κατηγορίες: σε γκιαούρηδες, σε κίναιδους, σε μαύρους, άσπρους, ομοφυλόφιλους, βαρβάτους, ευνούχους και «μισούς - μισούς».
Ο ίδιος βέβαια, ήταν ένας άνθρωπος πολυμήχανος, πανούργος, λαοπλάνος. Και λίγο trans. Όχι λίγο, ήταν παθιασμένος, αθεράπευτος, είχε υπό τις προσταγές του και τις ορέξεις του κάθε λογής επιβήτορα, αλλά και εταίρες. Ήταν υπεράνω νόμων, είχε εξαίρεση (γραπτή σε πλάκα) απ’ τον Αλλάχ. Αλλοδαποί, μικρές και παχουλές χήρες με μικρά παιδιά απ’ τα ορεινά χωριά που δε μπορούσαν να τα φέρουν βόλτα, όλοι αυτοί, άλλοτε μαζί και άλλοτε εκ περιτροπής υπηρετούσαν τα βίτσια του. Τους φιλοξενούσε στον διπλανό ξενώνα, στο «YOSAK-AHMET», εκεί ξεχνούσε τα κηρύγματα και τις ηθικές, εκεί ξεσάλωνε!... Στο τζαμί είχε αφήσει τους 4 τοίχους, οτιδήποτε είχε αξία το είχε πουλήσει στο «Kapalı Çarşı». Του είχαν κάνει και αναφορά στα αρμόδια υπουργεία, αλλά αυτός το χαβά του! Και τα χαϊβάνια το δικό τους. Οι δήμαρχοι για να κερδίζουν (πολιτικά) δεν έπρεπε ούτε στο ελάχιστο να τον αμφισβητήσουν, οι προύχοντες έτρεχαν για την ευχή του.
Τελικά, εγκαταλείψαμε το «SULTANAHMET» και επιστρέψαμε στην αγαπημένη μας πατρίδα για να ησυχάσουμε από την παραφροσύνη του μουεζίνη που δε σε άφηνε ούτε να κοιμηθείς, ούτε τουρισμό να κάνεις.
2.
Εδώ τα πράγματα ήταν διαφορετικά: Δεν υπήρχε μουεζίνης. Αντίθετα, εδώ υπάρχουν αρχι.μανδρίτες, μητροπολίτες, άνθρωποι με διαφορετικές ιδέες και κηρύγματα. Παρότι σε έναν Θεό πιστεύουν, έχουν μια αξιοζήλευτη ευελιξία, έχουν το δικαίωμα στην αντίθετη άποψη, αν και αμφότεροι του αυτού δόγματος. Εδώ βρίσκεται η μαγεία! Ο ένας μπορεί να λέει «το επίμηκες», ο άλλος «το βραχύ του»! Θρησκευτικός πλουραλισμός, ή θεόπνευστο κοντράστ που οδηγεί το εκκλησίασμα σε βαθύ στοχασμό και περισυλλογή; Όπως και να ’χει εδώ βρίσκεται το μεγαλείο!
Στο κήρυγμα της 24ης του Μαρτίου, λοιπόν, στον Ευαγγελισμό του Πόρου, ο μεν Μητροπολίτης Ύδρας κ. Εφραίμ μιλούσε για «αγάπη, αγάπη, αγάπη» (ο βερμπαλισμός στο αποκορύφωμά του!), ενώ την επομένη, ο γνωστός, πασίγνωστος πλέον, ηγούμενος της Ι. Μ. Ζωοδόχου Πηγής κ. Λουκάς Ζήσιμος, στο «κήρυγμά» του άρχισε «να τα ψέλνει» στο εκκλησίασμα, κατακεραυνόνοντας τους πάντες και τα πάντα.
Είπε και αυτός –όπως και ο μουεζίνης- ότι οι αμαρτωλοί που συνάπτουν προγαμιαίες σχέσεις θα βρεθούν πολύ γρήγορα στο κατώφλι της κόλασης, είπε για τους σεξουαλικά «αμφιλεγόμενους» άνδρες ή γυναίκες, είπε για τους χρήστες ουσιών, κατονόμασε ως αμαρτωλούς όσους δουλεύουν την Κυριακή (δηλαδή, ναυτικούς, ψαράδες, αεροπόρους, στρατιωτικούς, αστυνομικούς, εξωμότες, κτηνοτρόφους, τεχνικούς τηλεπικοινωνιών, δημοσιογράφους, γιατρούς, νοσηλευτές και όλους αυτούς μιας λίστας της οποίας τελειωμός ουκ έστιν). Προκύπτει λοιπόν το ερώτημα: Ο χριστιανισμός χρειάζεται και λίγο ρατσισμό;
Μα... φυσικά, άνθρωποι που, από την ημέρα που γεννήθηκαν, το ράσο ονειρεύονταν, πώς να καταλάβουν τι σημαίνει κανονική ζωή!
Εξάλλου, όπως και ο Άνθιμος, (βλ. Video -ΡάδιοΑρβύλα), στην ερώτηση «Υπάρχει ρατσισμός για τη σεξουαλικότητά τους;», απαντάει «... εγώ λέω, ότι για την πίστη μας, αγιογραφικά, αυτό είναι θανάσιμο αμάρτημα!... Δε χωράει κουβέντα...».Και στην επόμενη ερώτηση «Δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι μέσα στην εκκλησία;», εκεί ο Άνθιμος δίνει ρέστα! - «.... Α! Αυτό είναι άλλο!...».
Σημείωση: Πώς είναι δυνατόν τώρα, σεβασμιώτατε κ. Εφραίμ, να μιλάμε για αγάπη (τρις) τη στιγμή που αδυνατούμε να αποδώσουμε ισονομία στο λαό, απ’ τη στιγμή που τον ξεχωρίζουμε σε ημετέρους και μη, απ’ τη στιγμή που βολεύουμε τους δικούς μας και εξοστρακίζουμε τους άλλους; (Ή μήπως δεν ενοικιάζονται καταστήματα χωρίς πλειστηριασμό, με απ’ ευθείας παραχώρηση στους «δικούς» μας;).
Πώς είναι δυνατόν να δίνετε το δικαίωμα στον υφιστάμενό σας ηγούμενο, τον κ. Λουκά Ζήσιμο, να προβαίνει σε καταγγελίες και μηνύσεις κατά συρροή εναντίον ανθρώπων που δεν διέπραξαν κανένα αδίκημα και να αθωώνονται στα δικαστήρια; Πώς είναι δυνατόν, στη σημερινή κατοχική περίοδο που διανύουμε, της φτώχειας και της δυστυχίας, να είστε θεατής (αν μη τι άλλο) αυτής της απαράδεκτης δίωξης ανθρώπων πολύπαθων και να ξεχνάτε την αγάπη; Η αγάπη άραγε στεγάζεται μόνο στον άμβωνα, κατά τις εορτές και τις εκδηλώσεις;
Αλλά όχι μόνο αυτό. Ξεχάσατε τα γεγονότα της Παναγίτσας στο Μπέλεσι; Τις 400 υπογραφές διαμαρτυρίας; Και δεν είναι πλέον μια μερίδα Ποριωτών που λέει ότι το Μοναστήρι το έκανε τσιφλίκι του ο ηγούμενος, ότι έχει εκδιώξει τους πάντες από εκεί και το έχει μετατρέψει σε κατοικία και εργοδοτικό κέντρο για την πολυπληθή οικογένεια των Ζησιμαίων. Σήμερα σύσσωμος ο πληθυσμός του νησιού καταδικάζει αυτή την επικυριαρχία των «εισβολέων» στην ιδιαίτερη πατρίδα τους και την αλαζονεία του ηγουμένου. Ουσιαστικά ζητά να τους επιστραφεί το Μοναστήρι, το «δικό» τους Μοναστήρι!
Θα εστερείτο σοβαρότητας μια απάντηση του τύπου «δεν το γνώριζα». Ένας ηγούμενος, αλλά και εσείς ο ίδιος ως Μητροπολίτης έχετε εξουσιοδοτήσει κατ’ επανάληψη νομικούς να στραφούν κατά πολιτών και να διώκονται στα δικαστήρια. Και ενώ η εκκλησία, γενικώς, πληρώνει άκοπα τις στρατιές των δικηγόρων με δημόσιο χρήμα, με χρήματα του λαού, με χρήματα δικά μας, οι διωκόμενοι πληρώνουν για τις ατέλειωτες δίκες με το υστέρημά τους.
Τέλος, πώς βλέπετε τον ηγούμενο αλλά και τον έτερο συμπράττοντα ιερέα, όταν πέραν της συστηματικής και μεθοδευμένης εκστρατείας κατασυκοφάντησης –στο γνωστό κυνήγι μαγισσών-, και ως μόνιμοι θιασώτες των δικαστικών αιθουσών, πολλάκις μαρτυρούν αναληθώς και οι κατηγορούμενοι αθωώνονται; Πώς ονομάζεται αυτό για κάθε θνητό;
Και ποιος είναι ο ηγούμενος κ. Λουκάς Ζήσιμος που μπορεί να μιλάει για προγαμιαίες σχέσεις και άλλες ρατσιστικές, μεσαιωνικές/τριτοκοσμικές θεωρίες και «ηθικές απειλές»; Μπορείτε να μας δώσετε μια απάντηση για τη συστημένη επιστολή (με ροζ περιεχόμενο) που σας απέστειλε (όπως μας έγινε γνωστό) η μητέρα παθούσας νεαρής κυρίας που καταγγέλλει τα πάθη τής κόρης της και ... και .... και ... Μέχρι για τρελάδικο γίνεται λόγος.
Αγάπη λοιπόν;
Να τι γράφει σε σχόλιό του αναγνώστης (ή μη) τοπικού ιστότοπου σχετικά με τα κηρύγματα:
(giorgos says: 26/03/2015 at 2:50 pm)
δεν ξερω αν ειναι ο ιδιος κοντουλης κομπλεξικος που ειναι εδω και χρονια αλλα καποιος επρεπε να του πει οτι πρωτοι οι παπαδες ξεκινουν την εργασια της κυριακης αφου πληρωνονται γιαυτο και ενοχλουν και εμας που θελουμε μια μερα να κοιμηθουμε με τη φασαρια που κανουν με τι καμπανες την ωρα κοινης ησυχιας και με κεφι συνεχιζουν στα νεκροταφεια με τη παλαμη ανοιχτη.ασε που εχει κανει το μοναστηρι τσιφλικι του.αλλα ποιος να μιλησει???
3.
Η αγάπη είναι μια εξαγνιστική πορεία, γιατί αποκαλύπτει τον μηχανισμό τού εαυτού. Και αυτό είναι που πολεμάμε! Με κυριαρχία ή υποταγή, με φόβο ή ελπίδα κ.ο.κ. Δεν αγαπάμε. Οι τελάληδες των θρησκειών, αποχαυνωμένοι, καλαμηλάτες, και αφελείς ουδέποτε το κατανόησαν. Απόμακροι της αρετής και της αγάπης, θρασείς και ασεβείς, θεωρούν εαυτούς επιδέξιους χειριστές του εργαλείου της πλάνης.
Αλλά και όταν αγαπάμε, θέλουμε η αγάπη να λειτουργεί σε καλούπια, δεν της αφήνουμε ελευθερία. Αγαπάμε με τον νου, όχι με την καρδιά. Ο νους μπορεί να αλλάξει προσανατολισμό, η αγάπη όχι.
Αλλοίμονο! Αυτό που ονομάζουμε αγάπη στην πραγματικότητα είναι «πλάσμα» του νου, εφεύρεση. Και τρισαλλοίμονο! Οι «ενδεδυμένοι» των θρησκειών ούτε αυτό δε μπορούν να κατανοήσουν. Αλλά και γιατί να το κάνουν αυτό; Αυτό είναι ένα πρόβλημα, ενώ εκείνοι είναι επαγγελματίες, δημόσιοι υπάλληλοι, δεν έχουν κανένα λόγο επίλυσης του προβλήματος που θα έπρεπε να τους απασχολεί, δηλαδή όλη αυτή η προκλητική φλυαρία τους, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η προβολή του εαυτού τους. Απαιτούν απ’ το πόπολο να λατρεύει αυτά τα «είδωλα» που έφτιαξαν μόνοι τους. Τζιχαντιστές και σταυροφόροι, θύματα αυτής της διαστροφής του νου, αιματοκυλούν την ανθρωπότητα. Η ζήλια, όπως και η υπερηφάνια, είναι του νου. Αλλά αυτό δεν είναι αγάπη. Η αγάπη και οι λειτουργίες του νου δε μπορούν να γεφυρωθούν, δε μπορούν να γίνουν ένα. Όταν επικρατούν οι εντυπώσεις, οι ψευδαισθήσεις, ο καταναγκασμός, τότε κλείνει ο δρόμος προς την αγάπη.
4.
... είμαστε πολλοί και όχι ένας. Τι τραγικό, τι μωρία! Να θέλει ο ένας να επιβληθεί στους πολλούς. Ο ένας δε γεννιέται αν δεν παύσουν να υπάρχουν οι πολλοί. Οι πολλοί προσπαθούν νύχτα ημέρα να αλληλοεξοντωθούν. Αυτή τελικά είναι η ζωή μας. Η φωνή των πολλών επαφίεται στη φωνή του ενός που, αυτομάτως, αποκτά αυθεντία. Στην πραγματικότητα μια φλυαρία, της μιας φωνής, ένα βουητό σαν το εξαγριωμένο μελίσσι που ετοιμάζεται να επιτεθεί. Κι’ αυτό, όταν οι πολλοί σιωπήσουν.
Ο καθηγητής Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο Μαλιγκούσης, αναφερόμενος στον Μεγάλο Βασίλειο, λέει ότι αυτός είναι που κήρυξε την ανάγκη κατάκτησης των ψυχικών και σωματικών απολαύσεων. «Απολαύστε τα σώματά σας», είπε! Ο Μέγας Βασίλειος όμως είχε αρχαιοελληνική παιδεία, είχε σπουδάσει στην Αθήνα του Δωδεκάθεου και της «ειδωλολατρίας»...
Αλλά ποιος μπορεί να συγκρίνει έναν Μέγα Βασίλειο, ή έναν συννυάσι με έναν επαγγελματία ρασοφόρο οποιουδήποτε δόγματος ή θρησκείας, έναν ασεβή εγωιστή που βρίσκει καταφύγιο στο άβατο της μικρής του ορδής;
Η επιθυμία διαφυγής αποτελεί καθημερινή ρουτίνα. Θέλουμε να ξεφύγουμε. Αυτή η συνεχής επιδίωξη είναι εξουθενωτική. Ωστόσο, κάθε διαφυγή έχει το δικό της υπόβαθρο. Είτε ανατρέχουμε στη συντροφική αναζήτηση, στη σαρκική απόλαυση, είτε στο θέατρο, είτε στους λατρευτικούς χώρους, όλες αυτές οι διαφυγές, έχουν κοινό παρονομαστή. Οι ψυχολογικές διαφυγές, αυτές των καθοδηγητών, είναι οι πλέον επιβλαβείς από τις φανερές, γιατί είναι αδιόρατες, πολύπλοκες και, γιαυτό, ανίατες. Οι συμβατότητες, γάμος, οικογένεια, σχέσεις, νομιμοποίηση, υφαίνουν το δίχτυ της δυστυχίας.
5.
Τρανσέξουαλ ιερέας στις ΗΠΑ ανεβαίνει για πρώτη φορά στον άμβωνα
Για πρώτη φορά στην ιστορία, ο καθεδρικός ναός της Ουάσιγκτον υποδέχτηκε τον τρανσέξουαλ ιερέα Κάμερον Πάτριτζ. O Πάτριτζ, ο οποίος γεννήθηκε γυναίκα, μίλησε για θέματα ισότητας και συνοχής ενώ κάλεσε την κοινότητα LGBT (lesbian, gay, bisexual, and transgender) να παραμείνει σταθερή στον αγώνα της για ισότητα.
«Χρειάζεται να δούμε ο ένας τον άλλον, να δημιουργήσουμε σχέσεις μεταξύ μας, να βγούμε στον κόσμο μαζί ανεξάρτητα από τις διαφορές μας. Έτσι θα έχουμε τη δυνατότητα να δείχνουμε ο ένας στον άλλο πράγματα στα οποία δεν μπορούμε να έχουμε πρόσβαση από μόνοι μας» είπε ο Κάμερον Πάτριτζ και συνέχισε: «Όταν ο Ιησούς ζήτησε από τους μαθητές τους να μιλήσουν στο φως, να αποκαλύψουν το κρυμμένο και να κηρύξουν στα ύψη, τους ζήτησε στην ουσία να ενταχθούν με το ρεύμα, να συμμετέχουν ενεργά σε αυτά τα εκτυφλωτικά καλά νέα. Φυσικά, ο Ιησούς τους προειδοποίησε ότι αυτή η αποκάλυψη δεν θα γίνει αποδεκτή από όλους και θα υπάρξουν κάποιοι που θα τους διώξουν για αυτό». Πηγή: iefimerida.gr
6.
... ο σκίουρος σκαρφαλωμένος πάνω σ’ ένα δένδρο, φλυαρώντας απαίδευτα, κάθισε σ’ ένα κλαδί, στο «θρόνο» του, και άρχισε τη γκρίνια του που κράτησε πολύ ώρα. Τα μάτια του γυάλιζαν και διαπερνούσαν το βλέμμα, τρυπούσαν τον εγκέφαλο κάθε ζώου που τον κοίταζε, τα νύχια του ήταν τόσο κοφτερά! Το γεράκι από ψηλά ζυγιζόταν και το αστραφτερό του μάτι σκανάριζε το έδαφος ψάχνοντας για το θύμα του, έδειχνε κι’ αυτό να έχει κρεμασμένα και σε ετοιμότητα τα δικά του αρπακτικά νύχια. Ένας αετός, βασιλιάς αυτός πλουμπιστός με χρώματα και χαρίσματα, αλλά και κυρίαρχος, που αντιμετωπίζεται με δέος, με φόβο από όλα τα έμβια, ερπετά ή πετούμενα, έδειχνε αποφασισμένος να ταπεινώσει όλα εκείνα τα γαμψά και κοφτερά νύχια των προηγούμενων. Το νεογέννητο αρνάκι λουφασμένο κοντά στο θάμνο, δεν τολμούσε να κοιτάξει στον ουρανό, να ζητήσει βοήθεια από τον Θεό.
https://www.youtube.com/watch?v=bkLUvVQ658A
Κοτζαμπάσηδες, πασάδες και σεβάσμιοι δεσποτάδες κυβερνούσανε τη χώρα, καλή ώρα! https://www.youtube.com/watch?v=quUVwExVPDE
