Με αφορμή ένα περιστατικό που συνέβη σε Δημοτικό Σχολείο τού Πόρου, με πρωταγωνιστή ένα αδέσποτο σκύλο και συμπροταγωνιστή τον διευθυντή του Σχολείου, και με πολούς, μα πάρα πολλούς, κομπάρσους, ο Άρις Αντάνης απέστειλε το δικό του «σημείωμα» με την παράκληση να δημοσιευτεί:
«Αγαπητοί μου φίλοι, συμΠοριώτες και συνΤροιζήνιοι,Ανάμεσα στις ποικίλες ενασχολήσεις του κάθε συγκεκριμένου ανθρώπου, μπορεί να συμπεριλαμβάνονται και κάποιες που δεν είναι αρεστές στους άλλους. Ας πούμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν τη μουσική. Άλλοι όμως ενοχλούνται από αυτό το… «θόρυβο». Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν την ποίηση. Άλλοι τη θεωρούν βλακεία, σαχλαμάρα και χάσιμο χρόνου, ενώ αυτούς που γράφουν τους λένε… γραφικούς και πολλές φορές ρομαντικούς, αλαφροήσκιωτους, ακόμα και… ψυχανώμαλους.Κάποιοι από μας είμαστε φίλαθλοι και αγαπάμε και το ποδόσφαιρο. (Ίσως πιο πολύ από τα άλλα αθλήματα). Άλλοι μας κατηγορούν γι αυτό και μας καταλογίζουν ότι δεν μπορεί να είναι φυσιολογικός κάποιος που θαυμάζει 22 νέους ανθρώπους να κλοτσάνε μια μπάλα.Είναι και άλλα παραδείγματα, αλλά ας μη μακρηγορώ άλλο.Να συμπληρώσω μόνο ότι μερικοί αντιλαμβάνονται πως αυτή είναι η ομορφιά της ανθρώπινης φύσης: Η διαφορετικότητα και η ποικιλία. Άλλοι πάλι θεωρούν ότι η ομορφιά, αλλά και η ορθότητα έγκειται μόνο σε ό,τι αρέσει σε αυτούς και όλοι οι άλλοι δεν κάνουν απλώς λάθος, αλλά … είναι λάθος.Αυτό το βλέπει κανείς στα σχόλια που καταχωρούνται σε ιστοσελίδες, σε ηλεκτρονικές εφημερίδες, στo «facebook» πολλών συνανθρώπων μας και σε άλλα διαδικτυακά μέσα.Πολύ πρόσφατα, στα μέρη μας, δόθηκε πάλι μια ακόμη αφορμή για διενέξεις, ανάμεσα σε ανθρώπους που αγαπούν τα ζώα και σε άλλους που τα μισούν, τα απεχθάνονται, τα σιχαίνονται και, κάποιοι, τα βασανίζουν κιόλας.Εκτός από το να βασανίζει κανείς τα ζώα, όλα τα άλλα, πιστεύω, είναι θεμιτά και κάθε άποψη ή τάση - αγάπη ή απέχθεια- είναι σεβαστή.Όμως αυτό που παρατηρώ είναι ότι τα σχόλια υπέρ ή κατά των ζώων, εμπεριέχουν και αυτά εμφανή… παραταξιακή χροιά. Δηλαδή αν πχ κάποιος που πλήγωσε ένα ζώο ανήκει σε μια παράταξη, θεωρείται, από τους ομοϊδεάτες του, ως δικαιολογημένος. Και το αντίθετο.Θέλοντας, λοιπόν κι εγώ, κάποια στιγμή να καταδείξω, εμμέσως, ότι αυτό δεν είναι σωστό, πριν από οποιοδήποτε άλλο σχόλιο, έστειλα για ανάρτηση μια ιστοριούλα που είναι συναφής με το ζήτημα που προέκυψε, και μάλιστα είχε βραβευθεί με το Α’ βραβείο, Πανελλήνιου Διαγωνισμού, για τη συγγραφή διηγήματος για παιδιά.Δυστυχώς για κάποιο λόγο δεν κρίθηκε … αναρτήσιμο από τους αρμόδιους.Γι αυτό, με μεγάλο δισταγμό, ομολογουμένως, κι επειδή είναι επιλογή μου να μη διαθέτω ούτε δική μου ιστοσελίδα, ούτε “facebook”, το επισυνάπτω στο παρόν μήνυμα προς τους φίλους και γνωστούς μου, με την ελπίδα ότι δεν θα επιβαρύνω την ηλεκτρονική τους διεύθυνση, αλλά και τον πολύτιμο χρόνο τους. Μακάρι να είναι έτσι και να μη ενοχληθούν οι παραλήπτες αυτού του μηνύματος.Με υπόληψηΆρις Αντάνης(Εκ Πόρου)»
