Η "Δύναμη Ενότητας", η Αντιπολίτευση στον Δήμο Πόρου, επανέφερε στο Δημοτικό Συμβούλιο το θέμα του χαρακτηρισμού ολόκληρου του νησιού ως αρχαιολογικού χώρου. Στην προσπάθεια ανατροπής του απαράδεκτου και επικίνδυνου αυτού χαρακτηρισμού από την Αρχαιολογία, η Αντιπολίτευση έκανε προτάσεις οι οποίες όμως δεν πέρασαν, αφού η συμπολίτευση με μια μόνο ψήφο διαφορά τις καταψήφισε. Ακολουθεί το κείμενο της "Δύναμης Ενότητας":
Τα δύο κρίσιμα θέματα που αφορούν τους χαρακτηρισμούς “Αρχαιολογικός χώρος” και “Ιστορικός τόπος” και τις επιπτώσεις που έχουν ή θα αποκτήσουν τόσο η Καλαυρία όσο και η Σφαιρία, έφερε στο Δημοτικό Συμβούλιο προς επανεξέταση, η παράταξη της ΔΥΝΑΜΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ.Κατά την συζήτηση του πρώτου θέματος, που αφορούσε την κήρυξη της Καλαυρίας και της γύρω από αυτήν θαλάσσιας περιοχής ως αρχαιολογικό χώρο (το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο έχει πάρει ήδη απόφαση και αναμένεται η επικύρωση από τον Υπουργό Πολιτισμού) ο κος Σπυρίδων, κατ αρχάς ανέλυσε την υπάρχουσα κατάσταση σε σχέση με την προστασία της Καλαυρίας, λέγοντας ότι, το 1980 είχε κηρυχτεί ως περιοχή Ιδιαιτέρου Φυσικού Κάλους και αργότερα θεσπίστηκαν ζώνες προστασίας (Α και Β) γύρω από τον Αρχαιολογικό χώρο του Ναού του Ποσειδώνα, όπως επίσης πραγματοποιήθηκαν και άλλες κηρύξεις όπως το Μόδι, το Μοναστήρι κλπ.Στην συνέχεια ανέπτυξε τις δεσμεύσεις και τους κινδύνους που ακολουθούν χαρακτηρισμούς όπως “Αρχαιολογικός Χώρος” και “Ενάλιος Αρχαιολογικός Χώρος”, που σύμφωνα με το από 30-6-2015 έγγραφο της Γ. Διεύθυνσης Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς, προτίθεται να χαρακτηριστεί ολόκληρη η Καλαυρία και η πέριξ αυτής Θαλάσσια περιοχή.Τέλος επισήμανε τους κακούς χειρισμούς της Δημοτικής Αρχής σε σχέση με το πολύ σημαντικό αυτό θέμα, την απουσία του Δήμου κατά την συζήτηση του θέματος στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο στις 2 Δεκεμβρίου του 2014 και την μετέπειτα αντιμετώπιση του θέματος και θέτοντας τον κάθε Δημοτικό Σύμβουλο προ των ευθυνών του, ζήτησε να ακολουθηθούν, για να υπάρξει αποτέλεσμα, συγκεκριμένες δράσεις της Δημοτικής Αρχής, τις οποίες έθεσε σε ψηφοφορία ως πρόταση της Αντιπολίτευσης.Συγκεκριμένα πρότεινε:Α) Να ζητηθεί περιθώριο χρόνου (γραπτώς και με παράσταση όπου χρειαστεί), προκειμένου να προετοιμαστούμε για την σύσκεψη Δήμου – Γεν. Διευθυνςης Αρχαιοτήτων……- Γεν. Διεύθυνσης Εναλίων Αρχαιοτήτων.Β) Να ανατεθεί σε εξειδικευμένο Νομικό Γραφείο για θέματα Δημόσιας Διοίκησης η Νομική στήριξη των θέσεων μας.Γ) Να ανατεθεί σε αντίστοιχο (άτομο η γραφείο) η επιστημονική στήριξη των θέσεών μαςΤέλος να πραγματοποιηθεί η σύσκεψη και να ζητηθεί να επανέλθει στο ΚΑΣ το θέμα.Δυστυχώς ο κος Δημητριάδης δεν απεδέχθη την πρόταση και τους χειρισμούς που πρότεινε ο κος Σπυρίδωνας και επέμενε στην αποκλειστικά από τον ίδιο διαχείριση του θέματος, αρνούμενος κάθε συνεργασία που αφορά το κρίσιμο αυτό θέμα για τον Τόπο.Τελικά επικράτησε η πρόταση του κου Δημητριάδη με μία μόνον ψήφο διαφορά.Προφανώς, από δω και πέρα, την πλήρη ευθύνη για το θέμα αυτό φέρει αποκλειστικά ο κος Δημητριάδης.-Στη συνέχεια, ακολούθησε η συζήτηση του δευτέρου θέματος, που αφορούσε κυρίως τον χαρακτηρισμό, από το 1967, της Σφαιρίας ως “Ιστορικό Διατηρητέο Μνημείο” και την πρόταση του κου Σπυρίδωνα για ανάκληση-κατάργηση του επιζήμιου και άνευ αξίας για τον τόπο μας υπάρχοντος χαρακτηρισμού (σε αντίθεση με την πρόταση του Δημάρχου που επιμένει να τον μετατρέψει σε “Ιστορικό τόπο”, χαρακτηρισμό που έχει τις ίδιες επιπτώσεις με τον Αρχαιολογικό χώρο).Ο κος Σπυρίδων αφού έλαβε τον λόγο, ανέλυσε διεξοδικά τις κηρύξεις με τις οποίες προστατεύεται, περισσότερο από επαρκώς, ο οικισμός της Σφαιρίας, ως Παραδοσιακός Οικισμός, Ιδιαιτέρου Φυσικού Κάλους και με Πολεοδομικό Διάταγμα, που προβλέπει με κάθε λεπτομέρεια το τι επιτρέπεται να γίνει. Ακόμη, είναι κηρυγμένα ως διατηρητέα 61 κτίρια διακριτά, λόγο των ιδιαίτερων Αρχιτεκτονικών τους στοιχείων.Επίσης αναφέρθηκε στην κήρυξη του Οικισμού το 1967 ως Ιστορικού Διατηρητέου Μνημείου, χαρακτηρισμός που υποστήριξε ότι αποτελεί πλάνη περί τα πράγματα και πάσχει τόσο ως προς τον τύπο, όσο και ως προς την ουσία.Υποστήριξε ότι κακώς δεν επετράπη μετά από την ψήφιση του Ν. 4178/2013, δηλαδή τον Αύγουστο του 2013, η δυνατότητα τακτοποίησης των αυθαιρέτων, όπως έγινε σε όλη την Ελλάδα, σε όμοια κηρυγμένους οικισμούς.Επισήμανε την επιζήμια για τον Τόπο απόφαση της πλειοψηφίας να κηρυχθεί η Σφαιρία “Ιστορικός Τόπος”, χαρακτηρισμός που επιφέρει τις ίδιες δεσμεύσεις και αγκυλώσεις με τον Αρχαιολογικό χώρο. Η εντελώς λανθασμένη τακτική της πλειοψηφίας για το θέμα αυτό, είχε σαν αποτέλεσμα να χρειαστεί ένας ολόκληρος χρόνος για να επιτραπούν οι «τακτοποιήσεις», κάτι που θα απαιτούσε όπως αποδεικνύεται, όχι πάνω από 2 μήνες.Πληροφόρησε δε το ΔΣ για την πρόσφατη έκδοση γνωμοδότησης της Ολομέλειας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, που όταν εφαρμοστεί θα απαγορεύονται οι τακτοποιήσεις αυθαιρεσιών σε ολόκληρη την Σφαιρία (και στην Καλαυρία αν κηρυχθεί Αρχαιολογικός Χώρος), με αποτέλεσμα να μην μπορούν να πωληθούν ή να μεταβιβαστούν κτίσματα στα οποία έχουν γίνει αυθαιρεσίες.Τέλος πρότεινε να ξεκινήσει άμεσα διαδικασία προκειμένου να ανακληθεί από το Υπ. Πολιτισμού, ο χαρακτηρισμός της Σφαιρίας ως “Ιστορικό Διατηρητέο Μνημείο”, χαρακτηρισμός, που δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί από την υπάρχουσα νομοθεσία για έναν ενεργό οικισμό και που όταν χαρακτηρίστηκε, υπήρξε πλάνη περί τα πράγματα.Συγκεκριμένα πρότεινε:Α) Να ανατεθούν σε εξειδικευμένο γραφείο για θέματα Δημοσίου Δικαίου, οι απαραίτητες ενέργειες για να επιτευθεί η ανάκληση του χαρακτηρισμού της Σφαιρίας ως “Ιστορικού Διατηρητέου Μνημείου” καθότι:α) Ο οικισμός είναι επαρκέστατα προστατευμένος με άλλες κηρύξεις ως Παραδοσιακός οικισμός, Ιδιαιτέρου Φυσικού Κάλλους, καθώς και με πολεοδομικό Προεδρικό Διάταγμα, κλπ. άρα κάθε άλλη κήρυξη είναι περιττή, καιβ) Η κήρυξη του 1967 ως “Ιστορικό διατηρητέο μνημείο” πάσχει τόσο στον τύπο όσο και στην ουσία της και πρέπει να ανακληθεί.Και στο θέμα αυτό ο κος Δημητριάδης επέμενε στην άποψή του ότι η Σφαιρία πρέπει να χαρακτηριστεί ως “Ιστορικό τόπος”.Το θέμα τέθηκε σε ψηφοφορία όπου και πάλι με μόνο μία ψήφο διαφορά επικράτησε η άποψη του κου Δημητριάδη, ο οποίος προφανώς αναλαμβάνει τις ευθύνες για ότι επακολουθήσει.
