Μόλις ο πορφυρός δίσκος ψηλά στον ουρανό,απόμακρος πια περιπατητής της δύσης,φίλησε στο στόμα την αιώνια Κοιμωμένηκαι κρύφτηκε πίσω της, το Ορθολίθικαι το Μεγαλοβούνι ντύθηκαν μαβιά και γκρίζα.Ο εσπερινός αναστεναγμός του κάμπου της Τροιζήνας,για λίγη δροσιά, έφτασε μέχρι το ύψωμα της Ντάραςκαι τον κόλπο της Καλλονής. Ο πέτρινος όγκοςτης χελώνας των Μεθάνων, πυρωμένος,ζητούσε επίμονα να του σβήσει ο Σαρωνικός τη λάβαστην Καμένη Χώρα με λίγη μπουκαδούρααπό τον Αϊ- Γιώργη ή το Βαθύ. Κι η λίμνη του Βαλαριού,ξαναμμένη, ταχτοποίησε όπως-όπως τα χρυσαφένιανερά της που χλόμιαζαν αργά, τίναξε τα νεροκούνουπααπ ’ τις καλαμιές της κατά την Κοκκινιάκαι τα Μελλέϊκα και ξάπλωσε ανάσκελα,νωχελικά, σχεδόν ερωτικά, να χαρεί τη βραδινή της ζωή.Εκατοντάδες βατράχια ανέβηκαν στην κοιλιά της,σμήνη μικρών πουλιών κρύφτηκαν στον κόρφο της,καβούρια και πετρόψαρα γαργάλαγαν,μπαινοβγαίνοντας απ' την Ψήφτα, τον κόλπο τηςκαι την έκαναν να ξεσπάει σε ένα πνιχτό νυχτερινό γέλιο,με μύριους ήχους να ξεπηδούν από τις καλαμιές.Γιώργος Καλός, (από το αφήγημα «αρχαιοπρεπές δείπνο»)
Πολλές φορές αναρωτιόμαστε : Καλά, εγώ το έγραψα αυτό; Έχεις συνειδητοποιήσει τι έγραψες; Είμαι σίγουρος, πως ναι, αλλά σκεφτόμενος ότι, όταν βγήκε το βιβλίο κατά κάποιο τρόπο ολοκλήρωσες ένα καθήκον στον εαυτό σου και για κάμποσο καιρό δεν ασχολείσαι με αυτό- ιδιαίτερα όταν ήδη ασχολείσαι με κάτι άλλο-κι έχεις σχεδόν ξεχάσει εκείνες τις ανεπανάληπτες στιγμές της σύνθεσης. Τότε που όταν τελειώνεις την εικόνα, κάθεσαι και την ξαναδιαβάζεις, με τα χέρια πλεγμένα στον αυχένα και την πολυθρόνα μισοξαπλωτή προς τα πίσω. Και κείνο το χαμόγελο τηςικανοποίησης στα χείλια, που λέει: (Σιωπή) Δεν λέει τίποτα αλλά τα λέειόλα. Από σένα για σένα με αγάπη, εσύ Σ ευχαριστώ πολύ για την εικόνα αυτού του κομματιού της ιδιαίτερης πατρίδας μου, της Τροιζηνίας. Κανείς δεν την έγραψε τόσο καλά Αλήθεια...Άρις Αντάνης
Δεν είν’ ο χρόνοςπου όλα τα γιατρεύει,μα η αγάπη.
Σημείωση "Κ¨: Ο Γιώργος Καλός πήρε τον δρόμο των ουρανών, τον δρόμο που παραμένει ανοιχτός για όλους μας. Ο Γιώργος Καλός άφησε πίσω του έργο, όχι το πολιτικό που όλοι μας γνωρίζουμε, αλλά και πνευματικό, αφού μετά τη λήξη της πολιτικής του καριέρας μάς άφησε και τα γραπτά του. Ωστόσο, είμαστε υποχρεωμένοι, τη στιγμή αυτή της αποδημίας του να αναφερθούμε και σε κάτι που γνωρίζουμε καλύτερα από κάθε άλλον: Όσες φορές ασκήθηκε κριτική για το πολιτικό του έργο, όσο σκληρή κι' αν ήταν, ο Γιώργος Καλός στάθηκε στο ύψος του, δεν αντέδρασε, δεν απείλησε, δεν το φύλαξε μανιάτικο. Ήταν ο άνθρωπος με αξίες!
Καλό ταξείδι Γιώργο Καλέ!
