Οι ιατρικές φροντίδες που εξυπηρετούσε το ΠΙΚΠΑ στο γνωστό κτίριο στον Άγιο Κωνσταντίνο μεταφέρθηκαν στην Πέρλια, στο κτίριο του Γηροκομείου. Η μεταφορά αυτή που έγινε με απόφαση του δήμου και η νέα κατάσταση που προέκυψε, δημιουργεί πολύ περισσότερα προβλήματα για τους κατοίκους, αφού η νέα θέση εγκατάστασής του είναι απόμακρη από κάθε γειτονιά τής πόλης και δεν εξυπηρετεί τους Ποριώτες. Γενικότερα, η κατάσταση στο χώρο της Υγείας για το νησί διαρκώς χειροτερεύει, ενώ η νέα δημοτική αρχή φαίνεται να ενδιαφέρεται μόνο για την ανατροπή κάθε υφιστάμενης κατάστασης στα πλαίσια της λογικής «να μην υπάρχουν ίχνη πρότερης αρχής». Αν πράγματι κάτι τέτοιο συμβαίνει, θα πρέπει οι διοικούντες να αναρωτηθούν: βγαίνει κανείς κερδισμένος από ενέργειες; Οι υγειονομικές παροχές στο νησί πρέπει να αναβαθμιστούν, ο ταλαιπωρημένος κόσμος από τη φτώχεια και τους αποκλεισμούς περιμένει να ξημερώσει μια καλύτερη ημέρα, περιμένει περισσότερους γιατρούς, καλύτερη μεταχείριση, θέλει τον γιατρό κοντά του, οι φτωχοί γέροντες θέλουν να ελπίζουν ότι η κοινωνία δε θα τους εγκαταλείψει στο τέλος του βίου τους, θέλουν να πιστεύουν ότι θα μπορούν να συνταγογραφούν τα φάρμακα όπως πριν, ατελώς, και όχι με χαράτσι, θέλουν τη δημοτική αρχή στο πλευρό τους και όχι να γίνονται αυτοί θύματα μιας επιπόλαιας πολιτικής που αρμόζει σε ναζιάρικα παιδάκια.
Όσο για το ιδιοκτησιακό καθεστώς, αυτό είναι ίσως το κλειδί της υπόθεσης που δίνει απαντήσεις σε όλα: Ποιο είναι λοιπόν το ιδιοκτησιακό καθεστώς; Γιατί, αν παίζονται παιχνίδια και σκοπιμότητες στις πλάτες των κατοίκων, αν ταλαιπωρούνται οι ασθενείς για τέτοιους λόγους, αυτό δε θα περάσει στα ψιλά.
