ΔΡΟΥΓΚΑΣ ΝΙΚΟΣ
Φίλες και φίλοι,
Η κρίση που διαπερνάει όλα τα κοινωνικά στρώματα, εργάζομενους, συνταξιούχους, μισθωτούς, και κρίνει τους νέους και τους ανέργους δεν μπορούσε να μην υπάρξει και στο νησί μας. Οι επιχειρήσεις συνθλίβονται, οι φτωχοί πληθαίνουν, η απληστεία και η ανασφάλεια κυριαρχούν.
Μέσα σε αυτή την καταχνιά πρέπει να αναγνωρίσουμε τον τεράστιο ρόλο της Εκκλησίας που με επικεφαλής τον Μητροπολίτη και τους ιερείς βοηθάει με χρήματα και τρόφιμα όσους έχουν ανάγκη.
Δεν αρκεί δυστυχώς αυτό.
Εδώ πρέπει να ανφερθεί ο ρόλος της Τ. Αυτοδιοίκησης που κατά την γνώμη μου πρέπει να επιλαμβάνεται όλων των θεμάτων της κοινωνίας.
Δήμος = Λαός.
Στις προσεχείς δημοτικές εκλογές θα κριθούν πολλά για το νησί μας. Για αυτό και απαιτείται συνολική αντιμετώπιση των προβλήματων, ακαριαίες παρεμβάσεις, εμπειρία, δύναμη και ενωτικές κινήσεις.
Απαιτείται συσπείρωση και συνεργασία όλων των δυνάμεων -και δεν εννοώ μόνο προσώπων- αλλά και προσόντων, εμπειρίας, φαντασίας, δημιουργικότητας, εργατικότητας.
Σε αυτή την φάση της πολιτικής μας ζωής η υποψηφιότητα του Σπυρίδωνα στις εκλογές υπήρξε καταλυτική.
Πολλοί των κατηγορούν οτι δεν έκανε το ένα, δεν λειτούργησε σωστά στο άλλο, παρέλειψε διάφορα.
Και έχουν δίκιο εν μέρει.
Παραλείπουν όμως να σκεφτούν και να πουν ότι έκανε και πάρα πολλά πράγματα, πολύ περισσότερα από τα λάθη και τις παραλείψεις του. Προσποιούνται ότι δεν γνωρίζουν πως ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΗ.
Είναι φυσικό όποιος κινείται στην πολιτική και πολλά πράγματα θα κάνει και πολλά λάθη θα διαπράξει και παραλείψεις θα έχει.
Και είναι γνωστό ότι στην πολιτική και στην ζωή τίποτα δεν λειτουργεί αυτόματα και αυτόνομα.
Υπάρχουν νόμοι που διευκολύνουν, αλλά και γραφειοκρατία και συμφέροντα που εμποδίζουν, όπως επίσης αλληλοεπιδράσεις και αλληλοεπηρεασμοί.
Την περίοδο που ήμουν Πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου και ο Σπυρίδωνας Δήμαρχος, ήταν μια εποχή μεγάλης δημιουργηκότητας για τον τόπο. Γίνανε πάρα πολλά και μεγάλα έργα και από εμένα και από αυτόν.
Είχαμε ρήξεις και διαφωνίες, συγκρούσεις και αντιθέσεις. Η κυρίαρχη φιλοδοξία μας όμως ήταν κοινή. Να γίνουν περισσότερα πράγματα για τον τόπο.
Γνωρίζαμε καλά πότε το πρόβλημα και το συμφέρον του τόπου ξεπερνούσε τις όποιες προσωπικές μας φιλοδοξίες και βλέψεις, και τότε συνεργαζόμαστε άψογα όπως π.χ. στο πρώτο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΣΚΑΦΩΝ που καθιερώθηκε στον Πόρο το 1995.
Εγώ, τότε, ως Πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου ανέλαβα την δημιουργία υποδομών, συμμετείχα στις επιτροπές που το οργάνωσαν, και ο Σπυρίδωνας ως Δήμαρχος, όλη την διοργάνωση εκείνων των ημερών.
Είχε τεράστια, πρωτόγνωρη, επιτυχία τότε, και χάρις στον Σπυρίδωνα καθιερώθηκε και λειτούργεί μέχρι σήμερα.
Γνωρίζαμε καλά, ως γνήσιοι Ποριώτες, ότι πάντα πρότευε το συμφέρον του τόπου και ουδέποτε μηνύσαμε ο ένας τον άλλον για υπαρκτές ή ανύπαρκτες υποθέσεις.
Για όλα τα παραπάνω και άλλα ακόμη, ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα του και με δεδομένες τις απαιτήσεις του σήμερα δέχτηκα να συνεργαστούμε.
Αποφασίσαμε από κοινού να εργαστούμε με βάση την αμοιβαία εκτίμηση, με κέφι για δουλειά, με άπλωμα της συνεργασίας, με σεβασμό ο ένας στον άλλον.
Να συνθέσουμε δημιουργικά τις όποιες αντιθέσεις μας, να παραμερίσουμε ό,τι μας χωρίζει και να προβάλουμε ότι μας ενώνει προς το συμφέρον του νησιού μας.
Και μαζί με όσους άξιους εκλεγούν, να απλώσουμε το χέρι στους όποιους άξιους εκλεγούν από την αντιπολίτευση και όλοι μαζί να δημιουργήσουμε μια δυναμική ενότητας και συνεργασίας προς το συμφέρον όλων μας.
ΝΙΚΟΣ ΔΡΌΥΓΚΑΣ
