Το χρώμα και η μέση οδός πού έχουμε ξεχάσει!

Αγαπητοί συμπολίτες μου,

Ο λόγος για τον οποίο αποφάσισα να γράψω και να δημοσιεύσω αυτό το κείμενο πηγάζει απο την ανάγκη που ένοιωσα μετά την απόφαση μου να κατέβω ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στον τόπο μου. Ανάγκη στο να φανερώσω έστω και μέσα απο εδώ ενα μικρό κομμάτι του τρόπου σκέψης μου, και να τεκμηριώσω την αποφασή που πήρα να στηρίξω τον κ. Σπύρο Σπυρίδωνα.

Τα τελευταία χρόνια, σε αυτό τον μικρό και όμορφο τόπο ακούω συνεχώς για κάθετες διαφωνίες μεταξύ κυβερνόντων και αντιπολίτευσης, δικαστικές διαμάχες και ατελείωτες προσωπικές κόντρες. Σχεδόν σε όλα τα θέματα του νησιού αντιλαμβάνομαι οτι υπάρχουν δυο τελείως αντίθετες πλευρές. Η μαύρη και η άσπρη, ενω παλαιότερα είχαμε την μπλέ και την πράσινη που μας έφεραν στην τωρινή κοινωνικο-οικονομική κατάσταση. Το αποτέλεσμα της συνεχούς αντιπαράθεσης του είτε μαύρου είτε άσπρου χρωματισμού εχει ως αποτέλεσμα τον αφανισμό ενός εξίσου σημαντικού χρώματος, του γκρί. Με άλλα λόγια, έχω την αίσθηση οτι η μέση ο Νοιωθω δός εχει καλυφθεί πλήρως απο συμφέροντα και προσωπικές κόντρες με αποτέλεσμα να έχει χαθεί μια απο τις τρείς, αλλά εξίσου σημαντική κατευθύνση προς την πρόοδο και την ανάπτυξη μας.

Μέσα, απο τις γνώσεις, και τα ερεθίσματα που έλαβα απο την οικογένεια μου, τους φίλους, τον αθλητισμό, τις σπουδές, την δουλειά μου, τις συνεργασίες και τις κοινωνίες που έζησα και αναπτύχθηκα έμαθα να θέτω υψηλούς στόχους, να είμαι επίμονος και μαχητής πάντα όμως μέσα στα επιτρεπτά όρια που μου έθετε το εκάστοτε κοινωνικό μου περιβάλλον. Παράλληλα όμως έμαθα να είμαι και κάτι ακόμα που είναι εξίσου πολύ σημαντικό. Εμαθα να είμαι ελαστικός όσο και ευέλικτος, ακόμα και να δέχομαι γνώμες στις οποίες δεν συμφωνούσα 100% με απότερο σκοπό στο να πετυχαίνω τα μέγιστα θεμιτά αποτελέσματα αλλά και να εχω την δυνατότητα να προχωρώ στα επομενα. Και αυτό αγαπητοί συμπολίτες μου πιστέυω οτι είναι το μείγμα συμπεριφοράς που οδηγεί στην ανάπτυξη και την προόδο σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας.

Τον κ. Σπυρίδωνα τον γνωρίζω απο παιδί, όταν ήμουν μαθητής του στο φροντιστήριο που διατηρούσε. Μεγάλωσα οταν άλλαζε μορφή ο Πόρος προς το καλύτερο επι δημαρχείας του. Τον συνάντησα στο Μάλμε της Σουηδίας πριν δυο χρόνια οταν σπούδαζα και παράλληλα δούλευα ως αθλητικός ψυχολόγος, όπου ο ίδιος μετείχε στο Ευρωπαικό Συνέδριο με θέμα τις “Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας” με την ιδιότητα του μέλους του Ευρωπαϊκού Κοινωβουλίου για την αυτοδιοίκηση που ουσιαστικά είναι η επιτροπή των περιφερειών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Υποστηρίζω την προσπάθεια του διότι πιστεύω οτι έχει την εμπειρία και κατέχει τις γνώσεις που απαιτούνται σε αυτό τον δύσκολο αξίωμα του Δημάρχου, αλλα πάνω απο όλα τον υποστηρίζω γιατί πραγματικά πιστεύω οτι αγαπά τον τόπο που μεγάλωσε και συνεχίζει να ζεί. Και είμαι σίγουρος οτι στο πίσω μέρος του μυαλού του οταν αποφάσιζε για το όνομα που θα δώσει στον συνδιασμό του οραματιζόταν και χαμογελούσε οτι τελικά “αλλαγή πορείας" θα αναδυθεί μόνο μέσα απο τη δύναμη ενότητας”.

Με εκτίμηση

Αναστάσιος Ρόδης

Pin It