Μαζί με τις ευχές και τις χαρές της Γέννησης του Χριστού και παρά την εορταστική ατμόσφαιρα, οι εκ Πόρου, Γαλατά και Τροιζηνίας φίλοι κι οι συμμαθητές, νιώθουμε τη λύπη, διότι η Τάξη του 1963 στο Γυμνάσιο Πόρου, μετά τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Στάικο – τον Κωστάκη, αριστερά στη φωτο, συνημμ 1- απώλεσε αιφνίδια έναν ακόμα καλό συμμαθητή, πολύ πρόσφατα στις 23/12/2018: Τον Νικόλαο Σκούρτη, (τον Νικολάκη, που φαίνεται στο κέντρο της ίδιας φωτογραφίας καθιστός).
Η φωτογραφία είναι από μια συγκέντρωση των συμμαθητών της Τάξης του 1963, που έγινε πριν από λίγα χρόνια στο Γαλατά. Και τα δυο «παιδιά» ήταν μαζί μας τότε, και είχαμε βάλει στο τραπέζι και τρία ποτηράκια για τα άλλα τρία «παιδιά» που μας είχαν ήδη οριστικά εγκαταλείψει. (Βλ. συνημμένο 2 «παρουσιολόγιο/απουσιολόγιο»).Τώρα είναι πέντε οι απόντες. Συνήθως οι απόντες (σκασιαρχείο) είναι και οι πιο αγαπημένοι στους υπόλοιπους, ενώ για τους παρόντες όλο και κάτι έχουμε να… καταλογίσουμε. Αυτό βέβαια είναι και σύνηθες και γενικό στην Ελλάδα, αλλά και πιο ειδικά στην ιδιαίτερη πατρίδα μας, όπου συχνά ξεχνάμε την προσωρινότητα και εμμένουμε πεισματικά σε όχι και τόσο θεμιτές φιλοδοξίες του βίου. Φυσικά ο άνθρωπος πρέπει πάντα να προοδεύει και να εξελίσσεται, αλλά, για να μη μακρηγορώ και γίνω πάλι κουραστικός, ως συνήθως, απλώς ας θυμόμαστε πού και πού τη ρήση του Χριστού «αγαπάτε αλλήλους», και βέβαια τα λόγια του Κλεόβουλου του Ρόδιου, που με μόνο δύο- ούτε καν τρεις- λέξεις ανέπτυξε μια ολόκληρη φιλοσοφία ζωής:Μέτρον άριστον.<<<>>> Ο Νίκος Σκούρτης ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος, καλός οικογενειάρχης και καλός φίλος. Ο Νίκος είχε μιαν αγνότητα στην ψυχή του, και μιαν ευθύτητα και ακεραιότητα στο χαρακτήρα του. Όταν ήταν εν ενεργεία στην Ολυμπιακή Αεροπορία, διακρίθηκε τόσο για την αφοσίωση στην εργασία του και στα υπηρεσιακά του καθήκοντα, ως άριστο στέλεχος, όσο και για την παράλληλα ασκούμενη, σωστή, συνδικαλιστική του δράση, πράγμα σπάνιο, αφού συνήθως, ο κάθε συνδικαλιζόμενος, εκπρόσωπος των εργαζομένων, είναι ο μόνος που δεν… εργάζεται στη λεγόμενη ‘πρώτη γραμμή’. (Αυτά είναι γνωστά τοις πάσι).<<<>>> Εν πάση περιπτώσει, οι συμμαθητές και οι φίλοι του Νίκου Σκούρτη, όλοι οι συμπατριώτες του, Ποριώτες, Γαλατιώτες και Τροιζήνιοι, θα τον θυμόμαστε όσο κι εμείς θα ζούμε, εκτός των άλλων λόγων, και επειδή εκείνος δεν ξέχασε ποτέ κανένα μας, και πάντα ήταν ο πρώτος που έστελνε τις ευχές του στους εορτάζοντες, αλλά και στις μεγάλες θρησκευτικές και εθνικές εορτές. (Ο Νίκος θυμόταν ακόμα και τα γενέθλιά μας).Επίσης ποτέ δεν έλειπε από τις εκδηλώσεις επιτευγμάτων και προόδου των φίλων του, όταν ήταν προσκεκλημένος. (Βλέπε συνημμ. 3 φωτο από το Κίνι Σύρου, όπου στις 12/9/2003 αναρτήθηκε το μνημείο «Στον άγνωστο ναύτη», ορειχάλκινο άγαλμα του επίσης φίλου μας Γιώργου Ξενούλη, το οποίο έχει χαρακτηριστεί από ξένα εξειδικευμένα περιοδικά Τέχνης, ως το 4ο στον κόσμο καλλιτέχνημα με συμβολικό αφιέρωμα. (Στη φωτο, ο αξέχαστος Νίκος Σκούρτης είναι στη δεξιά πλευρά).<<<>> Εκ μέρους όλων των συμμαθητών του και των κοινών μας φίλων- εντελώς αυθόρμητα, αλλά και με κάποιο ρίσκο για το πώς θα ερμηνευτεί και χαρακτηριστεί αυτή η πρωτοβουλία μου- εκ μέρους του Συνδέσμου των εν Αθήναις και Πειραιεί Τροιζηνίων, ενός από τους αρχαιότερα Ελληνικά Πατριωτικά Σωματεία (έτος Ιδρύσεως 1895), του οποίου τόσο ο Νίκος όσο κι εγώ υπήρξαμε ενεργά και δραστήρια μέλη, με οράματα και προσδοκίες- κι ας μη τελεσφόρησαν, για διάφορους λόγους- ψάλλουμε: Ανάπαυσον ο άρτι γεννηθείς Χριστός τον κεκοιμημένον δούλον Σου και αγαπημένον φίλον ημών, και κατάταξον αυτόν εν Παραδείσω, όπου χοροί Αγίων, Κύριε, και οι δίκαιοι εκλάμψουσιν ως φωστήρες.Θερμά συλλυπητήρια στην αγαπημένη του σύζυγο, Τζένη, τις υπέροχες θυγατέρες του, το εγγόνι του και όλη την οικογένειά του.
Με υπόληψη κι εγκάρδιο χαιρετισμό(Χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες)Αριστείδης Παναγ. Αντάνης(Συμμαθητής και φίλος)
